I waśnie w tym jest całe clou! :) Przeszkody najczęściej stwarzamy sobie sami. Nasza psychika, ograniczenia, fobie, złości, obawy, zazdrości, małostkowość, wstyd i całe spektrum innych odczuć, które targają młodym człowiekiem, sprawiają że nie podejmujemy racjonalnych decyzji. A do tego jeszcze powszechne przecież w tym wieku niezdecydowanie i niepewność - czy to ten/ta? Czy to ma sens? Czy on/ona mnie kocha? Czy naprawdę mu na mnie zależy? Chyba nie, bo nie zadzwonił/a, bo zapomniał/a o urodzinach, a w ogóle to przecież jestem taki/a beznadziejny/a że na pewno woli kogoś innego etc. Przecież to jest klasyk, a tu został świetnie pokazany i nie spłycony :)

Serial skłonił mnie do sentymentalnej wycieczki do moich młodzieńczych lat i miłości/miłostek. Czy byłam aż tak płodna w tworzeniu problemów? Chyba nie. A może aktualnie, okiem (prawie) 36 latki inaczej to widzę?
Dzięki za komentarz. Trudno się z nim nie zgodzić :)

Myślę, że pokazują właśnie prawdziwe młodzieńcze zachowania, że nie zawsze musi być idealnie lub po prostu rozstanie i koniec. I tak jak na początku jeszcze rozumiałam, tak już kończąc studia, nie rozumiem jak w tym wieku, gdzie byli tak blisko, tylko oni się nawzajem rozumieli, to nie potrafili sobie powiedzieć, że chcą być na zawsze razem. Zakończenie jednak otwarte, więc mam nadzieję, że jednak kończy się to szczęśliwie i będą razem w dalszym ciągu.