Zacznijmy od tego, że wiele osób przestało oglądac z nim odcinki, tylko dlatego, że nie mogli sobie poradzić z odejsciem Tennanta, który zdaniem wielu był najlepszy (no i jego ciągłe całowanie się, krótkotrwałe związki jak w operze mydlanej przyciągnely całe rzesze fanek). To prawda, że 10 był wyśmienitym Doctorem, ale nie najlepszym. Zaprzestanie oglądania odcinków z 11 to jest błąd, który wiele osób popełniło. Załóżmy, że odstraszył ich dość młodzieżowy pierwszy odcinek, ale to słaby powód, by zrezygnować z 11, tym bardziej, że on po prostu rządzi na ekranie i nietrudno zauważyć, kto tu jest Doctorem. Przede wszystkim Matt był najlepszy, ponieważ paradoksalnie po nim WIDAĆ prawdę- że Doctor jest już stary, nie jest młodzieniaszkiem. To fakt, że wiele razy zachowuje się jak nastolatek, ale nie wynika to z tego, że Doctor zdziecinniał i jest do niczego- on po prostu cieszy się z życia, z małych rzeczy. Jak jestem smutna, często oglądam z nim odcinki, bo nikt z Doctorów z New Who nie afirmuje życia tak bardzo jak on. A w chwilach prawdziwego zwątpienia w obliczu trudnego wyboru nie widać po nim ciągłego gniewu i nie obraża on wszystkich dookoła, tylko pokazuje prawdziwe emocje- że jest smutny, przygnębiony, zdeterminowany, bo tak naprawdę mu ZALEŻY. Na innych rasach, cywilizacjach. Wiele razy zamiast pokazywać wszystkie uczucia naraz, skrywa je, ale przez to jego wyciszenie jeszcze bardziej widać, że cierpi. Tego żaden wrzask lub groźna mina nie odda. Ten Doctor też nie jest próżny, co bardzo mi w Tennancie przeszkadzało. Choć znany jest z muchy i fezu, są to tylko symbole i wspaniale pokazują jego indywidualność, charakter. Symbolizują fakt, że w zasadzie on niesie pomoc, jest niczym taki clown w szpitalu, który przynosi baloniki dzieciom – nie zastrasza innych, nie traktuje ludzi bez szacunku tylko dlatego, że ich nie lubi- nawet do wrogów odzywa się z klasą (patrz- Wielka Inteligencja). Dodać do tego jego wspaniały humor i śmieszną gestykulację- mamy Doctora. Tennant był zbyt ludzki, jak na Doctora, nie było w nim widać tego kosmity, dla którego całowanie się z ludźmi jest jak dla nas całowanie się z kotem.