Gustaw Holoubek

W 1947 roku ukończył Państwowe Studio Dramatyczne (obecnie PWST) w Krakowie (Polska).

Przez wiele lat chorował na gruźlicę, co o mały włos nie przyczyniło się do przerwania jego kariery. Właśnie z powodu choroby i chudości nią spowodowanej (ważył 49 kilogramów) na początku jego kariery chciano uczynić z niego aktora komediowego.

Został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
- 1954 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1953 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1955 - Medalem 10-lecia;
- 1966 - Nagrodą Państwową I stopnia za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie;
- 1967 - Odznaką 1000-lecia;
- 1970 - Medalem Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 - Medalem 30-lecia;
- 1977 - Złotą Odznaką za zasługi dla miasta stołecznego Warszawy;
- 1977 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1979 - Dyplomem Ministra Kultury ZSRR;
- 1997 - Medalem 400-lecia stołecznego Warszawy;
- 1998 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1999 - Okolicznościowym medalem z okazji 200-lecia diecezji warszawskiej przyznany przez Prymasa Józefa Glempa;
- 2005 - Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis";
- 2008 - Orderem Orła Białego, przyznanym pośmiertnie " w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej".

Zmarł w Warszawie (Polska). Pochowany został na warszawskich Powązkach.

Andrzej Wajda rozważał zaangażowanie go do roli Bazylego w filmie "Niewinni czarodzieje". Ostatecznie angaż otrzymał Tadeusz Łomnicki.

W latach 1989-91 był senatorem RP.

Był kibicem Cracovii. Wspominał, że urodził się niedaleko stadionu Cracovii, przy ul. Kraszewskiego na Zwierzyńcu (Kraków, Polska). Kilka dni po śmierci aktora kibice wywiesili flagę wielkości stadionowego sektora, oddając mu hołd.

W 1976 i 1980 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL. W 1982 po wprowadzeniu stanu wojennego zrzekł się mandatu.

W 1999 roku opublikował autobiograficzną książkę pod tytułem "Wspomnienia z niepamięci".