Życie grupki nastolatków mieszkających w jakiejś dziurze, na rubieżach Serbii. Zainteresowania bohaterów stanowi głównie jazda na desce i nagrywanie jutubowych filmików opiewających kaskaderko-jackassowe wyczyny.

Faktycznych zwrotów akcji brak. Sporo miejsca zajmuje prezentacja zapisów wspomnianych wyżej wyczynów podana w surowej formie (autentyczne nagrania cyfrówką).. Jest cyfrówka - jest autentyzm. Całe zresztą warstwa wizualna jest atutem, Dalekie plany jakichś quasi stepów, ascetycznie pustych dolin, podkreślają totalną peryferyjność miejsca zamieszkania postaci. Częste ujęcia deskorolkarzy w ruchu- to zresztą stawia pretekst do porównań z ''Paranoid Park'' Gusa Van Santa, którego bohater również był przecież zagubionym młodocianym deskorolkarzem

Czy 'Tilva Ros' to nostalgiczny obraz przemijającej, a właściwej nastolatkom beztroski? ( oni są zdaje się po maturze) Film kończy się bodajże wyjazdem jednego z bohaterów na studia do Belgradu, drugi protagonista szuka pracy wykorzystując jednak szkolenia dla bezrobotnych jako okazja do gorszącego uczestników happeningu.

W tle jakiś niewyraźny wątek polityczny. Protesty o podłożu ekonomicznym typowe dla przechodzących transformacje ustrojowe państw. Bohaterowie zostają w nie wciągnięci, jak się wydaje nie zdając sobie sprawy z ich charakteru i postulatów, wykorzystując to jako kolejną okazję do eskapistycznej zabawy (świetna scena plądrowania supermarketu.) Sam zaś wątek protestów wydaje się jednak, letni i naszkicowany ledwie. Nie prowadzi on jak sugerował jeden z opisów do sytuacji, zmieniającej postawę życiową bohaterów.

Również wątek rzekomego trójkąta, rywalizacja dwóch przyjaciół o jedną z koleżanek, to kompletnie niewidoczna konstrukcja. Te relacje są zepchnięte na trzeci plan zasugerowane ledwie w jakichś detalach.

W całym filmie Nikoli Ležaića, brakuje jakiejś kulminacji, jaką w we wspomnianym ''Paranoid park'' był wypadek kolejowy i jego dalsze konsekwencje, z końcowym, pogodzeniem się ze świadomością winy. Tutaj za finał można uznać dokonaną rozłakę głównych bohaterów, którzy wkrótce podejmą pierwsze bolesne próby ''dorośnięcia'' (studia/praca). W tym kontekscie Tilva Ros stanowić może obraz etapu schyłkowego i początku tej opiewanej tu i ówdzie ''dorosłości''