Szukając Vivian Maier
Finding Vivian Maier
2013
- Podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- Multimedia
- Pozostałe
powrót do forum filmu Szukając Vivian Maier 
ocenił(a) film na 8 ocenił(a) film na 8 ocenił(a) film na 8 ocenił(a) film na 8
John Maloof zabiera nas w podróż czarno-biało po Chicago oczami Vivian Maier.
Kupując na aukcji zawartość wynajmowanej komórki, staje się właścicielem niezwykłych negatywów, które powstały dzięki aparatowi marki Rolleiflex.
Vivian nosiła go na szyi, otwierało się go i patrzyło w dół, dawało to pozornie możliwość anonimowości, osoba, która była fotografowana nie musiała o tym wiedzieć, dzięki temu powstało wiele doskonałych zdjęć, robione od doły dodawały wielkości osobie i perspektywy.
Zdjęcia oddają klimat ulicy, zgiełk, wieżowce, kamienice, samochody i ludzie. Najwięcej uwagi poświęciła człowiekowi, relacjom, mimice, nastrojom, stany emocjonalne od euforii do skrajności, pokazała różne warstwy społeczne, zdjęcia obrazują jak bliski był jej człowiek. Samotna wśród ulicznej sztuki, z relacji jej znajomych wyglądała niepozornie wysoka, szara, proste włosy, ubrana jak robotnica lat 50-tych ze ZSRR czy kobieta żołnierz w męskich koszulach, kapeluszach i dużych płaszczach. Nie wszyscy wiedzieli, że w wolnych chwilach robiła zdjęcia, pozostawiła po sobie ponad 150000 negatywów dokumentując świat, który ją otaczał, nigdy z jakiś przyczyn nie zdecydowała się ich ujawnić i wywołać.
John Maloof przeglądając jej rzeczy pozostawione w wielu pudłach, natrafił na rachunki z lat 60 / 70-tych i postanowił tym tropem iść ku poznaniu tajemniczej, ekscentrycznej fotografki, którą ludzie spotykali, część pozwalała zrobić zdjęcia, część nie była świadoma, że są fotografowani, była częścią ulic Chicago, jej duch pewnie nadal z aparatem krąży....
Teraz jednak możemy jej spuściznę podziwiać w galeriach i przenieść się w czasy lat 40 / 50 / 60 / 70 /80 - tych i poczuć klimat Chicago.
Mnie te szczątkowe informacje na tema Vivian wystarczą, jej zdjęcia oddają jej osobowość, jej wnętrze, jakże musiała być wrażliwą, ciepłą i otwartą osobą na okno świata, jej oko i aparat stworzyły prawdziwe dokumenty i reportaże z życia wzięte....
Mnie osobiście ten dokument zachwycił z powodu perełek fotograficznych, niezwykłe jest to, że na każdego artystę przychodzi czas i każdy spotka Johna
Maloofa, który odkryje niezwykły świat czarno-białych fotografii z niezwykłym wachlarzem głębokich odcieni szarości...
"... jakże musiała być wrażliwą, ciepłą i otwartą osobą..."
Niekoniecznie. Z filmu wynika, że bardzo zdystansowaną i nieumiejącą nawiązać z innymi bliskich relacji.
"...niezwykłe jest to, że na każdego artystę przychodzi czas i każdy spotka Johna Maloofa, który odkryje..."
Tego nie możesz wiedzieć. Być może w przeszłości kryje się wielu artystów-amatorów, których nikt nie odkrył.
Witam:) Dziękuję za opinię.
cytat jest wycięty z kontekstu"...jej zdjęcia oddają jej osobowość, jej wnętrze, jakże musiała być wrażliwą, ciepłą i otwartą osobą na okno świata, jej oko i aparat stworzyły prawdziwe dokumenty i reportaże z życia wzięte...." ,
zdjęcia oddają bogactwo wnętrza i tak to odbieram, subiektywna ocena
Co do odkrycia artysty i jego prac masz rację, że nie wszyscy są odkrywani , pozostaje nam wiara, że jednak każdy nieodkryty artysta spotka " swojego Johna Maloofa, który odkryje..."
Pozdrawiam:)
Nie ma za co ;)
Jasne, cytat niepełny, ale przecież ten fragment nie zakłamuje twojej interpretacji. Zaś biografia Maier (na tyle, na ile ją znamy) wydaje się nie potwierdzać twojego wrażenia, ze była "ciepła i otwarta", choć wrażliwa zapewne tak.
Mamy okazje wymienić myśli:)
"Ciepło i otwartość" uderza ze zdjęć. Informacje biograficzne, relacje ludzi są szczątkowe, więc trudno coś wydobyć. Zdjęcia są wszystkim, co do mnie przemawia i ten obraz tak widzę , i ta opinia subiektywna wynika z mojego postrzegania:)
Pozdrawiam:)
Chyba Lec powiedział: "Nie żyj zbyt długo jedną myślą, to niehigieniczne"... ;)
Rozumiem, ale nie podzielam twojego optymizmu. Podobnie na postawie malarstwa Caravaggia czy rzeźby Stosza, moglibyśmy wnioskować, że twórcy tej sztuki byli ludźmi o gołębim sercu, miłosiernymi i "ciepłymi". A tak jednak nie było.
Sztuka i życie niekoniecznie się tłumaczą w podobny sposób.
Pan Lec miał rację z myślą:)
"Sztuka i życie niekoniecznie się tłumaczą w podobny sposób" i tutaj się z Tobą zgadzam:)
Będzie następny film i znów wymienimy poglądy:)poza tym Pan Lec i higiena....
Pozdrawiam:)
Z moich doświadczeń wynika, ze podobne rozmowy odbywają się zazwyczaj tylko raz, kolejnych już nie ma.
Tak więc, do zobaczenia, ale bez wielkich nadziei.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
