Bo to już wszystko było nie raz pokazane w kinie europejskim. Neorealizm wczesnych filmów Felliniego jest chyba najlepszym tego przykładem, nie sposób nie wymienić tu też również nieco późniejszego "Rocco e i suoi fratelli" Lucino Viscontiego z 1960. Dla widza masowego to na pewno coś innego, ale dla amatorów europejskiego kina to jest to jednak toszkę za mało, żeby nazwać to dobrym filmem. Bardziej to taki przedskoczek do włoskich filmów lat 50-tych i wczesnych 60-tych. Tylko, że przedskoczek ponad pół wieku młodszy od dzieł w tym gatunku. Dla mnie - rozczarowanie, choć może niepotrzebne -- od zdobywcy Oscara nie można wymagać zbyt wiele.