Nie masz wrażliwości jeśli dałeś Romie 3.

Czytałeś/aś mój pierwszy wpis, gdzie piszę o tym, że lubię nieraz łezkę uronić oglądając dobry dramat? To chyba jednak świadczy o jakiejś wrażliwości.

Najbardziej nie rozumiem nominacji za główną rolę kobiecą. Nie jestem może jakąś wielką orędowniczką "Zimnej wojny", ale jeśli miałabym porównywać grę aktorską Joanny Kulig i Yalitzy Aparicio to raczej wiadomo, jaki byłby werdykt.

Dla mnie fenomen "Romy" także jest niepojęty. Zwiastun był owiany tajemnicą, opis fabuły również niespecyficzny, a na dodatek te wszystkie rewelacyjne recenzje! W końcu robiłam dwa podejścia, to drugie tylko dlatego, że nie znoszę świadomości, że nie obejrzałam całości. Nic to nie zmieniło w mojej ocenie, odbiorze. Może brak nam wrażliwości, gustu? Nie wiem. Lubię kino europejskie, wolę Palmy niż Oscary i spotkałam się z wieloma trudnymi filmami, ciężkimi w odbiorze, ale ten? Dla mnie to kompletna wydmuszka. Fabuła nie istnieje, postaci nie istnieją, nie istnieje dla mnie nic czego mogłabym się chwycić, aby polepszyć swoje zdanie na temat tego wątpliwego arcydzieła. Jedynie zdjęcia podciągają ocenę, bo są zjawiskowe. Tylko, że to miało być "olśnienie kina", a nie praca zaliczeniowa studenta. A! Jeszcze jedno. Dobrze rozumiem zamysł filmów wyciszonych, w których celowo nie wprowadzono muzyki, ale "Roma" mogłaby się uratować jakimś dobrym soundtrackiem. Przynajmniej może wzbudziłby jakieś emocje. Nie mogłam znieść tej ciszy i stukania sztućców.

No z kazdym słowem się zgadzam,multum filmów obejrzałem w swoim życiu,różnej tematyki ale ten w żadnym aspekcie nie zachwyca....

Mnie "Roma" znudzila. Aktorsko nie zachwyca. Jedyne co jest na plus to zdjęcia. Gdyby nie sytuacja polityczna to nie miała by tylu nominacji do Oscara.

No dokładnie!

Oto masz rozumne odpowiedzi znawców kina, którzy przyklasną każdej krytyce, bo nie rozumieją w czym rzecz. Nie wiem czy tego oczekiwałeś...
Jeśli naprawdę zależy Ci na tym, żeby dostrzec klasę filmu, to po prostu go nie skreślaj. Odłóż na półkę i szukaj dalej - aż trafisz na dzieło, które głęboko dotrze do Twojej wrażliwości. Kiedyś może wrócisz akurat do tego filmu, może Cię jeszcze poruszy, może nie. Może zaczniesz tylko dostrzegać elementy, które nadają sztuce głębszy sens.
Gust to nie tylko rzecz, o której się nie dyskutuje. Gust rozwija się wraz ze wzrostem człowieka. Jeśli stawiamy sobie wyzwania, a nie zadowalamy tylko własną próżność, wcześniej czy później zaczynamy dostrzegać niuanse i piękno w bardzo subtelnych przejawach. Większość z nas woli prostą, lekką rozrywkę, ale spojrzenie na świat zmienia się, kiedy my się zmieniamy, kiedy szukamy w życiu czegoś więcej. Wiem to min. dlatego, że moja wrażliwość ewoluowała w czasach, kiedy słowa krytyków szanowano, dobre kino wyświetlano w godzinach największej oglądalności, a bycie chamem i dyletantem nie było zaletą. To sprzyjało refleksji i skłaniało do spojrzenia innym okiem. Młodych tego powinna uczyć choć odrobinę szkoła, ale jest jaka jest. Trudne to czasy kiedy tak łatwo opluć wartościowe rzeczy, kiedy coś jest "denne" bo MI się nie podoba. Ale jak wytłumaczyć daltoniście kolory? Tyle że - tak jak napisałam - gust można wyrobić, w przeciwieństwie do możliwości pokazania daltoniście kolorów :)
Odpowiedziałam serio, bo sama nie raz zadawałam sobie pytanie, co sztukę czyni wielką i co inni widzą tam, gdzie ja niewiele dostrzegam.
Życzę powodzenia w poszukiwaniach i pozdrawiam

Wielkie nadzieje i jeszcze większe rozczarowanie. I żeby nie było jestem wrażliwa, ale ten obraz oprócz zdjęć nie przekonuje mnie niczym. Brzydkie słowo nuda niestety musi paść. Jednak kino jest po to aby o nim dyskutować. Jeśli komuś się spodobał to wspaniale. Mnie osobiście ''Zimna Wojna" dużo bardziej poruszyła choć nie zachwyciła.

Co do mężczyzn, to odniosłem zupełnie odwrotne wrażenie. Dla mnie przesłanie jest takie, jak masz dobrego faceta, to go doceń.

Nie nazwałbym tego filmu arcydziełem. Trochę nadużywany termin ostatnio... Nie wyklucza to faktu, że z kina wyszedłem
co najmniej zadowolony. Podobało mi się to, jak w nieoczywisty sposób przedstawiane są tragiczne wydarzenia (nawet nie tyle głównej bohaterki, a jej otoczenia - mocna scena z protestem studentów). Reżysersko udało się to w takim stopniu, że faktycznie w niektórych momentach dało się odczuć grozę (wyżej wspomniana scena), co jest niezwykle ciężkie do zrealizowania przy sceptycznej widowni.
Faktycznie relacja widz-bohater nie została zbudowana na tyle, by Cleo dało się naprawdę współczuć, ale w dalszym ciągu film przedstawia interesujące postawy wobec życia i ludzi, co uważam za duży plus.
Podsumowując: film według mnie nie zasługuje na miano arcydzieła, a raczej ciekawego doświadczenia, które zawiera w sobie nietypowe wizje realizatorsko-scenariuszowe

Wszystko jest kwestią wrażliwości i uważności Jeden człowiek będzie słuchał w ciszy i usłyszy dźwięk dzwoneczków inny w tym czasie się znudzi i odejdzie i wyłączy muzykę. Jeżeli lubisz filmy typu szybcy i wściekli w takim filmie będziesz się nudził. Nie można komuś opowiedzieć o dzwoneczkach, kto ich nie słyszy. Natomiast polecam w ogóle zapoznać się z recenzjami...
Sceny z szybcy i wściekli nigdy w życiu realnym świecie nie przeżyjesz. Natomiast sceny z filmu Roma na pewno o ile w ogóle dostrzeżesz wokół siebie ma codzienność...
Te wszystkie jej piękne odcienie.

A mnie się spodobało, jak odczułem, po co tempo było tak wolne, jak złapałem synchronizację z uczuciami bohaterów. Do połowy dawałem 4-5/10, potem nagle zagrało. Dobrze, że jest takie kino.

Za to "UWIĘZIENI W KOSMOSIE" Johna Sturgesa - których ogląda w kinie główna bohaterka - rewelacyjni!
Ten film to dowód na to, że John Sturges potrafił absolutnie wszystko, bez względu na podjęty temat. Tu mierzy się z kosmosem. Z powodzeniem (Oscar za efekty specjalne!).
Nic dziwnego, że hołd złożył mu w "Romie" Alfonso Cuaron, reżyser "Grawitacji".
Robota jest tu pierwszorzędna, ale historia sama w sobie jest fascynująca i tak też została opowiedziana. I jak rzetelnie udokumentowana (te wszystkie procedury...).
Brawa!
https://www.filmweb.pl/film/Uwi%C4%99zieni+w+kosmosie-1969-7566