Roma to film perfekcyjny. Wszystko działa jak w zegarku. Czysta poezja przestrzeni. Mnóstwo kadrów zapewne stanie się jednymi z najbardziej ikonicznych w dziejach kinematografii.
Jest to bardzo osobista historia - opowiada o roku z życia służącej i przy okazji rodziny, dla której pracuje - oczywiście wszystko wzorowane jest na wspomnieniach samego Cuarona (film był kręcony na tej samej ulicy, na której się wychowywał), a Roma jest dedykowana Libo, czyli jego prawdziwej niani.
Co więcej, Cuaron objawił się w tym filmie jako artysta totalny - jest autorem scenariusza, zdjęć, sam produkował, reżyserował i montował ten film. Pod tym względem mógłby sobie przebić piąteczkę z Charlie Chaplinem, który z kolei pisał, grał, reżyserował, produkował, i komponował muzykę do swoich filmów.
Jednym słowem - geniusz.
ALE jeszcze nie wiem co myśleć o tym filmie, jak mi się w głowie ułoży.
Momentami miałam wrażenie, że sterylność obrazu i jego perfekcja są już zbyt przytłaczające, zbyt idealnie skrojone, aby jeszcze była szansa dojrzeć tę iskrę szaleństwa i nieprzewidywalności, która jest nieodzownym elementem arcydzieł. W pewnym sensie ten film jest zbyt idealny, aby mógł być prawdziwy.
Pełna recenzja:
https://www.youtube.com/watch?v=6DOtxrGyI9E