Uwaga!!! Spojler!!! Uwaga!!! Spojler!!! Uwaga!!! Spojler!!! Uwaga!!! Spojler!!!

Po obejrzeniu drugiej części z serii, nasuwa mi się nieodparte wrażenie, że ten film jako kontynuacja wątku, padł niejako ofiarą oryginału. Gdyby nie fakt, że obraz Cronenberga stoi na tak wysokim poziomie, zapewne większość widzów przychylniejszym okiem patrzyła by na dzieło Walesa. Być może wtedy uznano by ?Muchę II? jako film zwyczajnie przeciętny a nie - fatalny, beznadziejny itd. itd? Zadziwiające jest to, że oba filmy dzieli tak niewielka różnica ich powstania, za to dzieli ogromna różnica jakościowa. Mam na myśli oczywiście też ?efekty specjalne? ? w drugiej części bohater po transformacji wygląda mniej więcej jakby ?urwał? się z serialu ?Power Rangers?.
Nie można powiedzieć, że twórcy osiągnęli skrajne dno, bo było by to też mocno niesprawiedliwa ocena. Eric Stoltz na przykład wywiązał się ze swojej roli całkiem przyzwoicie, zabrakło mu właściwie tylko jednej podstawowej zalety ? nie jest Jeffem Goldblumem. Spodobał mi się też sam koniec, wbrew pozorom mało optymistyczny, stawiający pytanie o kondycje humanitaryzmu w nauce i bezwzględności praw natury wobec postępu technologicznego. Drażni natomiast powielanie dobrze znanego z części pierwszej schematu ? bohater poznaje dziewczynę, odkrywa przed nią tajemnice innowacyjnego wynalazku, miedzy obojgiem nawiązuje się romans, bohater ulega powolnej transformacji, dziewczyna jest przerażona zachodzącymi zmianami (zarówno fizycznymi jak i osobowościowymi) ? skąd mu to znamy?