Osoba, która oczekuje widowiskowych strzelanin i typowej wojaczki może się nieco zawieść. Film przede wszystkim pokazuję największe ofiary wojny, którymi są cywile. Bezsens wojny i sztuczne wykreowane podziały są tu krytykowane, a żołnierze odzyskują ludzką twarz - nie są już maszynami do zabijania.
Ludzka tragedia pokazuje ile warci jesteśmy w grze "wielkich Panów" oraz jak niewiele różni nas od potencjalnych wrogów.
Ludzie, którzy mogliby być naszymi przyjaciółmi przez pryzmat wojny stają się robactwem. Człowiek, człowiekowi nie równy kiedy kierują ku sobie lufy. Wszystko przez zaślepienia.

Mandarynki okraszone cudowną muzyką Diasmidze zaserwują nam dawkę refleksji.
Po filmie nie spodziewałem się wiele, a zaskoczył mnie niebywale. Polecam!