Jesień – ulubiona pora roku poetów i melancholików – to też czas, w którym w jednych z sadów w Abchazji dojrzewają mandarynki. Od morza wieje jeszcze ciepły wiatr, lasy na wzgórzach pokrywają się złotymi liśćmi. Jest rok 1992, więc ciszę przerywają odgłosy toczącej się wokół wojny. Mało kto je słyszy, bo okolica zagrożona wojenną pożogą jest już praktycznie wyludniona. Swoich domów nie opuścili tylko bezstronni Estończycy – Markus (Elmo Nueganen) i jego sąsiad Ivo (Lembit Ulfsak). Córka Iva wróciła do Estonii, uciekła przed wojną. Mężczyzna nie ma w sobie siły, by zerwać więź z przeszłością i opuścić miejsce, w którym została pochowana jego żona. Markus pielęgnuje sad mandarynkowych drzew, Ivo wyplata kosze, w których obaj plantatorzy sprzedają owoce regularnie pojawiającym się w okolicy żołnierzom. Konflikt zbrojny w okolicy nabiera jednak na sile. Po jednej z bitew Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Czeczena Ahmeda (Giorgi Nakashidze). Nie zważając na niebezpieczeństwo zabiera go do swojego domu. Grzebiący zmarłych Gruzinów Markus znajduje tymczasem młodego rannego Gruzina o imieniu Niko (Mikhail Meskhi). Bezstronni plantatorzy mają teraz pod swoim dachem żołnierzy wrogich sobie armii. Czy mężczyźni będą potrafili się porozumieć i w małej abchaskiej wiosce nie rozleje się więcej krwi?

Jesień w Abchazji jest piękna - zalesione wzgórza, morze, w sadach dojrzewają mandarynki. Ale jesień w 1992 roku jest inna. Abchazja walczy o odłączenie się od Gruzji. Trwa wojna. Ludzie uciekają. W jednej z wiosek zostają tylko dwaj mieszkańcy, bezstronni Estończycy. Markus nie uciekł, bo chce zebrać mandarynki z sadu, chociaż Ivo, jego sąsiad, jest przeciwny zbiorom w czasie wojny. Tymczasem działania wojenne są coraz bliżej, aż trafiają pod ich drzwi. Kiedy cichną strzały Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Ahmeda. Pomimo niebezpieczeństwa, zabiera go do domu i opatruje. Kiedy Markus grzebie zabitych Gruzinów, również znajduje wśród nich jednego żywego. Teraz każdy z plantatorów mandarynek ma pod swoim dachem rannego żołnierza - zagorzałych wrogów. Zaczyna się wojna…

W 1992 roku w Abchazji wybucha wojna. Mała republika walczy o oderwanie się od Gruzji. Po stronie separatystów stają Rosjanie, a także najemnicy z Czeczenii. Tu, w niewielkiej dolinie, leży wioska zamieszkiwana do niedawna przez imigrantów z Estonii. Kiedy dookoła rozległy się strzały, większość opuściła swoje domy i wyjechała do ojczyzny. Pozostało jedynie dwóch mężczyzn: Margus i Ivo.
Pierwszy jest właścicielem plantacji mandarynek i właśnie szykuje się do zebrania wyjątkowo obfitych plonów. Drugi, Ivo, jest stolarzem. Całymi dniami robi skrzynki na mandarynki zbierane przez Margusa. Obaj nie zważają na to, że kilka kilometrów dalej toczy się wojna. Próbują żyć.
Pewnego dnia pod domem Iva dochodzi jednak do krwawej strzelaniny, z której żywi wychodzą jedynie dwaj żołnierze pierwszy jest czeczeńskim najemnikiem, drugi Gruzinem. Ivo obu ich zabiera do domu i obu otacza opieką. Problem w tym, że dwaj wojownicy, choć ledwie żywi, wciąż próbują się wzajemnie wymordować. Jedynym, co powstrzymuje ich przed rozlewem krwi, jest obietnica pokoju złożona gospodarzowi.