To jeden z najlepszych filmów jakie widziałam.
Próbowałam się do czegoś przyczepić - nie ma do czego.
Aktorsko - świetny.
Zdjęcia - dla mnie najlepszy punkt filmu. Piękne światło, ciasne kadry jak obrazy. Operator sprawił, że cały świat jest zamknięty w tym kawałku małej wioski.
Muzyka - bardzo dobra.
Scenariusz - rewelacja. Nie jest łatwo pisać o emocjach, zawsze znajdzie się ktoś, kto powie, że to wtórne czy łzawe. Ale cóż - tak jest zbudowany człowiek ;), emocje są wtórne, bo są przeżywane codziennie na nowo przez parę miliardów ludzi i to, co dla tego konkretnego człowieka jest poruszające dla paru innych będzie płytkie. Tak jest po prostu. A w "Mandarynkach" kiczu nie ma. To reżyserski i scenariuszowy majstersztyk - nakręcić film antywojenny bez moralizowania, pokazać ludzkie tragedie bez dramatyczno-rozdzierających scen. No, Amerykanie by takiego filmu nie nakręcili ;)