To trafiający w samo sedno obraz o rozdarciu, zagubieniu i bólu duszy, cierpieniu metafizycznym. Znakomita parabola o problemie, jaki stanowi istota słabości ludzkiej natury. Historia tego księdza powinna być dla nas przede wszystkim lekcją na temat umiejętności powrotu na właściwą drogę, do tego, co dobre i właściwe, i mimo wszystko, a więc, co za tym idzie, na temat zdolności do przeprowadzenia refleksji nad samym sobą i własnym życiem, która ma prowadzić do wyciągnięcia właściwych wniosków. Powinna być dla nas lekcją, że każdy człowiek zasługuje na nowa szansę, nawet ten, który miał być przykładem do naśladowania, ale w pewnym sensie nie zdał tego egzaminu. W pewnym sensie, bo przecież całości postępowania Grega w żadnym wypadku nie można uznać za złe. Z filmu niemal empirycznie bowiem dało się wyczuć, że w tym kapłanie tkwią niesamowite pokłady gorliwości i duszpasterskiego zapału. "Ksiądz" to ponadto doskonałe "pars pro toto" z elementami pastiszu (scena w kościele, gdy ojciec Greg powrócił, wywołując tym samym wzburzenie wiernych) ukazujące człowieka jako specjalistę od oceniania i wydawania wyroków, od osądzania, ale innych, natomiast nigdy w życiu samego siebie. A człowiek jest tylko człowiekiem i z tego tytułu przysługuje mu prawo do popełnienia błędu. Ważne natomiast jest to, co zrobi, gdy już fakt tegoż sobie uświadomi. Bohater Antoni Bird ze wszech miar powinien być dla nas w tej kwestii przewodnikiem. Oby zatem każdy z nas był takim specjalistą w wyciąganiu wniosków, jakim jest w sprawie osądzania drugiego człowieka.