Pięknie... to co scharakteryzowałaś pewna grupa społeczna zwykła nazywać to satanizmem

Zgadzam się że, "Nie nasze rytuały, zasady, sztuczne ramy - religijne, polityczne czy kulturowe są ważne - ale to jak żyjemy i kochamy".

Chrzest, bierzmowanie, komunia, spowiedź, ostatnie namaszczenie, kapłaństwo, małżeństwo to nikomu nie potrzebne zabobony. Liczy się wnętrze człowieka.

Z pewnością znajdzie się wielu zdroworozsądkowych ludzi, którzy nie zgodzą się z Twoja opinią, że sakramenty są nikomu niepotrzebnymi zabobonami. Wynika to też, zauważ, z samego filmu. Po pierwsze sam główny bohater w jednej ze scen stwierdza, że Bóg go chce jako kapłana, i że to nie jest kwestia jego wiary w ten fakt, ale on to po prostu wie. Zatem na korzyść sakramentów przemawia sama świadomość tego człowieka odnośnie do tego, kim się stał. I drugi argument: ostatnia scena, w której ewidentnie widać, że ten kapłan mocno przeżywa sytuację, w której nikt nie chce przyjąć od niego komunii, a jeszcze bardziej tę, kiedy podchodzi w końcu do niego jedna tylko osoba, ale tak przecież dla niego znacząca. I tu znowu górę bierze świadomość, jaką ma w związku ze swoim posłannictwem, no i żal, że być może nie będzie już mógł jako kapłan służyć ludziom, miedzy innymi właśnie sakramentami. To nie jest film o rytuałach i sztucznych ramach, ale o tym, że każdy człowiek, w związku ze swoją słabą naturą, ma prawo do upadku i że mimo wszystko zasługuje na wybaczenie. Ten ksiądz ma taką świadomość, dlatego o to przebaczenie ludzi, którzy mu zaufali prosi.

Ten film to obraza angielskiego społeczeństwa i kleryków. Nie mój klimat. Miałem ochotę na wymioty i nie interesuje mnie tłumaczenie fanów tego gniota. Czułem niesmak i irytację.

Ok, rozumiem. Aczkolwiek nie zgadzam się z Twoją opinią i jestem pewien, że gro ludzi ze społeczeństwa, które nadmieniasz, jak i kleryków, również by się nie zgodziło. Film zaś jest doskonałą parabolą na temat słabości, błędu i pokory oraz mającym wynikać z nich przebaczeniu. Gniotem zaś dla tych, którzy wymiotują, gdy muszą konfrontować się z taką tematyką.

Zmieniłem swoje osobiste zdanie na temat tego filmu. To jest inna konwencja wywodząca się z innego dziedzictwa kulturalnego (koreańskiego). Dlatego ten film fantazy przyjął zupełnie inna konwencje tzn. fantazy , akcja w azjatyckim dziedzictwie kulturowym. Film jest na podstawie koreańskiego komiksu, a jak wiadomo kultura Azjatycka dosyć sporo odbiega od tradycyjnej kultury europejskiej, dlatego po pierwszym oglądnięciu film ten nie do końca był dla wszystkich zrozumiały. Teraz widzę coś czego nigdy nie widziałem, coś nowego, inna konwencja, pominięcie starych nudnych schematów i oryginalny film. Świetna akcja, świetne sztuki walki , świetna scenografia, obsada i scenariusz . 8/10 bardzo dobry- zmieniłem zdanie, a na początku patrzyłem na ten film przez pryzmat tego co znałem. Dzisiaj takie mdłe Dracule, Metamorfozy i inne gniota mnie mdlą , a Ksiądz 3D jest w porządku. Czekam na sequel, w końcu na plakacie pisało, że to dopiero początek. UWAGA !!! Spoiler. Treść będzie zawierała fabułę sequeli. W drugiej części zbuntowani księża będą szukali prawdziwego gniazda Stworów Antyklerykalnych i zwyciężą, a w trzeciej zostanie obalona władza kościoła

Powiem tak: ani bogobojni księża, ani lewicujące pedały nie nadają się do opisania naszej rzeczywistości. Film jak film, można obejrzeć, można nie oglądać - nic się nie zmieni. Problem w tym, że ostatnio o homoseksualistach robi się "ciepłe" filmiki, a o księżach niekoniecznie. Można, wszak jest niby wolność, jednak zaczyna to brzydko pachnieć.

Zauważ , że właśnie tu obaj księża to "ciepłe" osoby , co stwierdzam ja - antyklerykał .

Film jest sprzed 20 lat, więc nie wpisywałbym go w ramy filmów powstałych "ostatnio". A swoją drogą każdy może opisywać naszą rzeczywistość jak mu się podoba. Po prostu nie trzeba się z tym zgadzać, co kto uważa. Choć dostrzegam do czego zmierzasz. Osobiście zawsze byłem przeciwny skrajnościom i skrajnym poglądom. Ultra geje i ultra katolicy to nic dobrego :)

Ariel27 - dobrze powiedziane. Mam podobne spostrzeżenia. A jak czytam niektóre wpisy na forum dotyczące tego filmu to mi się słabo robi. Liżący krzyże i figurki, siejący brak tolerancji uprawiają jakiś psychobełkot jak bardzo ich obraża i krzywdzi ten film. Śmieszne. Bójta się grzesznicy :)

Te słowa o rozwoju atrybutów wewnętrznych z daleka śmierdzą wyświechtanym, a co za tym idzie, takim, które nie niesie już ze sobą żadnego znaczenia, stwierdzeniem, że w człowieku najbardziej liczy się wnętrze. To oczywiście niepodważalna prawda. Problem tylko w tym, że my tylko tak mówimy, ale wcale tak nie myślimy. Człowiek w swoim życiu potrzebuje ładu i określonych wyznaczników, w przeciwnym razie błądzi. Zresztą sami dobrze wiemy, że anarchia nigdy nie wprowadziła w naszą rzeczywistość niczego dobrego. A czyste zasady, nawet schematy, no i hierarchia, owszem.

Dla kogo sztuczne dla tego sztuczne.