Ten film spowodował u mnie wspomnienia z moich pierwszych w życiu kolonii letnich w Małem Cichem maleńkiej wsi koło Murzasichla i Zakopanego, było to 26 lat temu. Małe Ciche nie miało sklepu, również co jakiś czas przyjeżdżał samochód dostawczy i przywoził artykuły pierwszej potrzeby. My - dzieci kolonijne bardzo na niego czekaliśmy, bo była to jedyna okazja do kupienia ciepłych lodów i produktów czekoladopodobnych. Była cisza, spokój, biedne domy, drewniane, ten w którym my mieszkaliśmy był klasyczną chatą góralską, ocieplaną słomianymi warkoczami. Od tamtego czasu w okolicach Zakopanego jestem regularnie co rok, 2 lata i stałam się świadkiem przemian, nadejścia wielkiej nowoczesności i zatracenia tego, co w niektórych regionach jest najpiękniejsze: właśnie natura, cisza, spokój, przepływ czasu, w którym nikt za niczym nie goni.