Żeby tak bez emocji podchodzić do braku pracy, mieszkanie, niemożności utrzymania dziecka trzeba być na dobrych prochach. Innego wytłumaczenia tak obojętnego zachowania na to, co spotykało Else nie widzę. Przez cały film nie spotkało ją nic optymistycznego
Bardzo lubie kino społeczne, jednym z moich ulubionych filmów to „Shelter”. Ale „ Do 8 razy sztuka” jest tak miałki, tak pozbawiony emocji....... i tak się go ogląda, bez emocji, bez refleksji, a chyba nie o to w filmie chodzi. Gdyby może reżyser chociaż zasugerował dysocjacje, dało by się jakoś to pojąć. A tak, to wszystko było bez sensu. Ja się rozczarowałam