Ja odebrałem tę scenę jako efekt zażywania przez pana Jana leków oraz pobycie w sanatorium, przez co doznaje, częstego w przypadku leczenia psychiatrycznego, wygłuszenia i odrealnienia i żyje w urojonej krainie szczęścia, w której problemy wiszące nad nim przez cały film rozwiązują się w absurdalny sposób. (Co przy stole robi technik radiowy, czy redaktor radiowy?) Światło w tej części filmu również się zmienia, Jan, nieczuły na bodźce i przez wcześniej wspomniane ogłuszenie podziwia świat bez zmartwień (podkreśla to fragment, który bohater wypowiada będąc w sanatorium: "Wszędzie jest ładnie."), jednakowoż bardzo podoba mi się twoja interpretacja z tarczą telefonu.