Zanim zacząłem grać w Thiefa grałem w Dishonored, więc nie miałem większych nadziei, że Thief mi się spodoba. Po tym, co się działo w Dishonored wątpiłem, aby jakakolwiek inna skradanka choćby zbliżyła się do tego poziomu. I faktycznie, nie zbliżyła się do poziomu Dishonored, ale to dlatego, że jest to po prostu inna gra.
Ani lepsza, ani gorsza. Po prostu inna.

Thief to gra na zimowe wieczory. Dobra do gorącej herbaty i mrozu za oknem. Thief lubi, gdy w pokoju palą się świece i lubi też ciszę i pełne skupienie. Thief to gra immersyjna, bo tutaj liczy się klimat. Szukaj łupów, badaj otoczenie. Złodziejska koncentracja pozwoli ci zobaczyć, to, co dla złodzieja ma znaczenie: bransolety, spinki, skrytki i wartościowe przedmioty.

Bardzo to wciągające i bardzo angażujące. Thief to kolejny przykład na to, że gra, która może nie ma specjalnie wysokich ocen, zaś sporo krytycznych opinii może naprawdę zaskoczyć i dać wiele radości.
Nie spieszę się przechodząc tę grę. Przechodzę ją już pół roku. I bardzo mi się to podoba, bo Thief dobrze smakuje małymi łyczkami.