Mamy rok 1905. Warszawa żyje pod ciężarem jarzma caratu. Jej mieszkańcy tworzą wymieszaną grupę o różnych korzeniach, poglądach i wierzeniach, a także często sprzecznych interesach. To rosyjscy żołnierze, żydowscy kupcy, polscy mieszczanie choć nie tylko. Pomimo zaistniałych okoliczności, miasto stanowi tętniącą życiem metropolię, w której można odwiedzić zapierającą dech w piersiach imprezę wyższych sfer, by po niej zostać obrabowanym w jednym z ciemnych zaułków Pragi. Warszawa to miasto wielkich nadziei i marzeń z jednej strony i mrocznych pragnień z drugiej.

Taumaturg to cudotwórca noszący jednocześnie dar i brzemię. Dotyczy to również Wiktora Szulskiego, tytułowego bohatera gry, którego na burzliwe ulice XX-wiecznej Warszawy na powrót sprowadzają sprawy rodzinne. Taumaturgia również powiązana jest z rodzinnym, przekazywanym przez przodków dziedzictwem. Ów mistyczny dar znacząco kształtuje życiową drogę Wiktora, które poświęca on na pogoń za nieziemskimi bytami i ich posiadaczami. Skoro jednak tylko taumaturg może ujarzmić owe byty – znane nielicznym jako Salutory – i wykorzystywać ich mistyczne zdolności do odkrywania tajemnic ukrytych w ludzkich duszach i rozmów z ciemnością, nikt tak jak Wiktor nie rozumie, że w istocie każdy ma swoje własne demony.