Gra od strony wizualnej nie różni się niczym od pierwowzoru. Zmiany w samej grze dotyczą w zasadzie trzech kwestii: dodania nowych scenariuszy, zmian i modyfikacji w niektórych jednostkach, dodanie nowej opcji - wywiad. Jeśli chodzi o kwestię zmian w jednostkach to poza dodaniem nowych wersji jednostek, które istniały już w HOI 2 mamy kilka nowych jednostek. W marynarce wojennej mamy lekkie lotniskowe (CVL), a w lotnictwie myśliwce eskortowe nie są już samodzielną jednostką, ale stanowią brygadę, którą można dołączyć do eskadry bombowców. Poza tym innych zmian w samych jednostkach w zasadzie nie ma. Pewną zmianą na plus jest drobna zmiana w wyglądzie jednostek lotniczych (choć nadal daleko jest do HOI 1). Wprowadzono nową ikonę dla bombowców, przez co łatwiej je odróżnić od myśliwców (choć wszytskie bombowce mają tę samą ikonę). Niestety zmiany te nie objęły wojsk lądowych, gdzie wszystko jest po staremu. Nowością, której nie było w HO2 jest możliwość zablokowania modernizacji poszczególnych jednostek oraz zablokowania lub nadania priorytetu w ich uzupełnianiu. Wywiad to nowa opcja, która pozwala nam na infiltrowanie państw obych oraz ochronę własnego kraju przez obcym wywiadem. Mając szpiegów w innym kraju możemy sabotować jego przemysł i proces wynajdowania nowych technologii, możemy finansować partyzantkę lub np. zabić ministra. Poza tym w grze jest jeszcze parę drobnych zmian, które ułatwiają grę np. możliwość przyznawania priorytetów punktów produkcji np. na produkcję jednostek, zaopatrzenia, modernizację czy uzupełnienia. SI komputera też sprawia wrażenie bardziej dopracowanej. Gra odpowiada również bardziej rzeczywistym wydarzeniom historycznym, zwłaszcza, jeśli zaczyna się grać w 1936 roku.
Podsumowywyując polecam Hearts Of Iron 2 każdemu miłośnikowi strategii osadzonych w klimatach Drugiej Wojny Światowej.