Mam co prawda pewne zastrzeżenia do całokształtu, system walki wydaje się gorszy (zwłaszcza praca latarki), ale bawiłam się przednio. Ilość nawiązań podczas pierwszych kilku godzin dostarczyła mi mnóstwa frajdy. Intertekstualność, powracający aktorzy, subtelne oczka puszczane do gracza zapewniają niekończący się festiwal wyszukiwania smaczków. Max Payne, przepraszam, Alex Casey jako pełnoprawna postać, która co chwila wyrzuca z siebie narrację rodem z filmu noir, przy okazji krzywiąc się w ten wyjątkowy sposób? Chwała panu Samowi Lake, że poszedł na całość. Nagrał 20-minutowy film i zagrał w nim główną rolę tylko po to, aby gracz mógł sobie posiedzieć w kinie po skończonej misji. Wyciągnął nawet z nicości piosenkarkę Poe (tę samą, której utwór wieńczył jeden z rozdziałów pierwszej gry), aby napisała piosenkę specjalnie na potrzeby tego tytułu. Zespół Poets of the Fall... no dobra, Old Gods, oni też przeszli samych siebie. Nowy utwór na każdym kroku. Poziomu z piosenką rockową wyczekiwałam z niecierpliwością, za to nie spodziewałam się że będzie ich KILKA, że pierwszy z nich pojawi się tak szybko i że będzie tak niesamowity :)
Wiadomo, klimat powala na kolana, jak to zwykle bywa u Remedy. Zwłaszcza sekcje Leża Mroku, gdzie atmosfera, muzyka, gra światłocienia to po prostu coś niesamowitego. Partie Sagi zrobiły na mnie mniejsze wrażenie, lecz nie ze względu na uboższy klimat (jest równie dobry), co jej postać nie wzbudziła mojej szczególnej sympatii. Wydawała się mało rozbudowana i bez charakteru, inne postacie zbyt często usiłowały nam wmówić jej cechy, które nigdy nie zostały pokazane.
Warto zagrać po angielsku, polskie tłumaczenie zawiera sporo niedoróbek. Pomijając rozkład tekstu (czasami się rozjeżdżał na tablicy Sagi albo na plakatach), zdarzały się najzwyklejsze na świecie pomyłki. Trudno jednak winić tłumaczy, którzy najpewniej dostali po prostu suchy tekst i nie znali kontekstu. Gdyby tłumacz obejrzał w musicalu Alana chowającego się w ciemnych okularach przed paparazzi, z pewnością nie przełożyłby "dark shades" na "mroczne zjawy" :)
Mimo wszystko nie jestem obiektywna, i w sumie pewnie nadal chętniej powrócę do pierwszej gry aniżeli AW2, ale trzeba przyznać, że studio wiedziało, w jakie struny długoletnich fanów uderzyć.