Nie będę omawiał różnic dotyczących powierzchowności postaci, bo to zostało zaznaczone w innych komentarzach. Rzeczywiście Natasza nie była blondynką, a Maria była nieurodziwa (według Tołstoja miała piękne oczy). Stanowczo nie zgodzę się z przypisywaniem Clemense Poesy, która gra rolę Nataszy, brzydoty i apatyczności. A to, że jest blada zdaje się zupełnie nie ma nic do rzeczy. Powiedziałbym, że jest w niej dużo żywiołowości, i rozmarzenia (choćby scena tańca z chłopami, czy scena w oknie - zachwycanie się księżycem)...
Różnice:
1) WIEK BOHATERÓW. Akcja powieści (bez epilogu) trwa od 1805 do 1812 roku. Natasza na początku jest jeszcze małą 13 letnią dziewczynką, podobnie reszta młodzieży: Sonia, czy Pietia...
2) Pierre nie jest od początku przyjacielem domu Rostowów, a Mikołaj ma wręcz wrogie nastawienie do Bezuchowa. W pamiętnym pojedynku Pierra i Dołochowa Mikołaj nie jest sekundantem Pierra tylko właśnie Dołochowa. Jest to zrobione zupełnie na odwrót.
3) Zażyłość Pierra i Nataszy rodzi się tak naprawdę dość późno – bo w chwili gdy ona przeżywa rozterki związane z uwodzeniem przez Anatola Kuragina.
Po macoszemu zostały potraktowane przemiany wewnętrzne bohaterów tzn.
4) W powieści Pierre wstępuje do masonerii, i przez jakiś czas pogrąża się w religijności. Towarzyszą temu ideowe rozważania na tematy polityczne i społeczne.
5) Pierre chociaż miał myśli, żeby zabić Napoleona nigdy nie miał sposobności by to uczynić. Uratował dziewczynkę z pożaru, ale w innych okolicznościach.
POSTAĆ KSIĘCIA ANDRZEJA 1) Prawdą jest, że od początku przyjaźnił się z Pierrem, ale tak samo Pierre jak i on Rostowów poznał później niż się to przedstawia w serialu. Owa romantyczna scena, kiedy to Natasza zachwyca się księżycem, a Andrzej wszystko słyszy, wygląda trochę inaczej i ma zupełnie inne znaczenie, wydaje mi się, że ta różnica jest bardzo ważna. W serialu Natasza zachwyca się księżycem, wspomina księcia Andrzeja, którego spotkała na balu urodzinowym... jest to tak ukształtowane, że robi się z tego scena jak z romansu. W rzeczywistości ta niepozorna scenka jak mi się zdaje miała wydźwięk bardziej egzystencjalny. W tekście Tołstoja Natasza zachwyca się księżycem i nie zachwyca się Andrzejem, bo nie zna go jeszcze i właściwie nie zwraca na niego uwagi. Andrzej przyjeżdża do hrabiego Rostow w celu załatwieniu pewnych spraw, które nic nie mają z celami towarzyskimi. Prawdą jest, że Andrzej słyszy przez okno co mówi Natasza i zwraca uwagę na jej witalność... I to ta witalność i radość życia Nataszy sprawia nie tylko, że zakochuje się on w niej, ale następuje w nim chęć zmiany swojej pesymistycznej filozofii życia. Powstaje w nim tłumiona chęć przeżycia jeszcze czegoś ważnego. C.d.n.