Shira Hass, ze swymi wielkimi oczami, od pierwszej sceny magnetyzuje. Jej twarz i gra aktorska są wyśmienite, ani na moment nie wychodzi z postaci. Społeczność ortodoksyjna na Brooklynie, brak głosu, zduszone myśli, słowa, pozbawione kobiety własnego "ja", podporządkowanie się, uległość. To nie miejsce dla kobiety, która odnajduje swoje talenta, która myśli po swojemu, która jest spragniona wolności i chce oddychać i w końcu , która chce zwyczajnie robić to co lubi, zająć się swoją pasją. Wszyscy aktorzy są do szpiku kości autentyczni, nie jest opowiedziana historia ckliwie, czy też przewidująco. Pokazuje życie jak zza muru, z mężczyznami w pejsach, którzy decydują o wszystkim, o ciele kobiety, o tym co robi i kiedy, a tym samym pokazany jest ten normalny zwyczajny świat, z Internetem, klubami, spotkaniami ze znajomymi. Ten świat, w którym można swobodnie oddychać, bez peruki, bez zakazów i móc robić to, co się kocha.