serial (pierwszy sezon)oceniam na 8/10, pod kątem historii głównego bohatera zaś na 10/10, nie oglądam bowiem dla samej fabuły (nie jestem zbytnią amatorką "medycznych" seriali), ale głównie dla postaci i historii głównego bohatera i to z powodów baaardzo osobistych. Nigdy nie widziałam, by jakiś obraz, czy to film czy serial, tak dobrze pokazał świat i problemy osoby z autyzmem. Jego cierpienie, wywołane prześladowaniem, nieustannym pomiataniem, brakiem szacunku. Jego jeszcze większe "usztywnienie" w relacjach i wtórne zamknięcie, spowodowane utratą zaufania, niezrozumieniem otoczenia i wyrządzonymi krzywdami. Freddie Highmore oddał to tak, ze momentami wyłam do poduszki, po prostu widziałam bardzo bliską mi osobę - jej gesty, reakcje, mowę ciała, emocje. Polecam, jeżeli ktoś w rozrywkowej, dość łatwostrawnej formie chce dowiedzieć się czegoś o autyzmie. A warto się dowiedzieć, bo to są wspaniali ludzie, zasługujący na nasze wsparcie i zrozumienie.
 PS dwa ważne wyjaśnienia:
1) autyzm NIE RÓWNA się upośledzenie umysłowe, wiele osób z orzeczeniem jest w normie intelektualnej a nawet znacznie ją przewyższa
2) osoby autystyczne ODCZUWAJĄ EMPATIĘ, czasem nawet bardziej niż tak zwani zwykli ludzie, ale nie zawsze to okazują bo np. trudniej jest im sobie z tymi uczuciami poradzić, mają też problem z właściwym odbiorem sygnałów od otoczenia, więc czasami mogą też i z tego powodu być posądzani o brak uczuć/empatii a to zwykle nieporozumienie.