Jedni aktorzy grają jak w dramacie, inni jak w komedii (z irytującą nadekspresją), lub miks obu na zmianę. Reżyser chyba bardziej skupiał się na oprawie wizualnej. Wszystko jest tłumaczone dwa razy, by co głupszy widz nie przeoczył. Jeśli postaci wchodzą do pomieszczenia, to na sto procent któraś z nich powie na głos, co się w tym pomieszczeniu znajduje, na wszelki wypadek. Jeśli się mylę, to ten zabieg jest zwyczajnie wyjęty z telenowel - bohaterowie powoli mówią oczywistości, robiąc długie przerwy, żeby "wypchać" odcinek. Dobry montażysta skróciłby ten serial o połowę.
Absurdalnych zachowań postaci na ogół nie ma się czepiać - ludzie nie zawsze działają racjonalnie. Ale i tu było kilka perełek gdzie nie da się nie zrobić facepalma.
Wciągająca historia, ciekawa konwencja, ale mam flashback z prequeli Gwiezdnych Wojen. Profesjonalista powinien napisać dialogi.