Mi od początku serial bardzo sie podobał ale to zakończenie no błagam, taaaakie naciągane. Wszystkie inne niedociągnięcia akceptuje i świetnie mi sie ogląda ale zakończenie mnie rozczarowało, dużo lepsze by było jak murzyn sobie poradzi z zarządzaniem bo w pociągu nastał ogromny kryzys a Mel usunęła sie w cień. Mimo wszystko liczę na drugi sezon. Ciekawe jak lokomotywa znowu ruszy.

Krótkie, acz mam bardzo podobne zdanie, jak Ty. Też dziś po całości dałem ocenę, też 7, również oceniam, jako nierówny, ale że i także ma to coś.

Co podobało mi się, a co nie podobało.

Podobał mi się ogólnie ten pomysł z pędzącym pociągiem, jako arką dla resztek ludzkości, choć oczywiście nie oryginalny, bo i film był itd. Ale film oglądałem "po łebkach" i niewiele z niego pamiętam, więc ten serial oglądało się "na świeżo" bez porównań itp. I chociaż od razu można zacząć się przyczepiać do różnych kwestii technicznych, jak np świetna jakość torów - ich duża wytrzymałość, po których od kilku lat pędzą i co tam, że świat skuty lodem, pogrążony w wiecznej zimie, szyn nic nie rusza i pociąg sunie po nich, jak po maśle :) , to mimo wszystko ta kwestia przez większość oglądania nie spędza snu z powiek, można o tym zapomnieć i być skupionym tylko na tym, co dzieje się wewnątrz Snowpiecera.
A taka "zamkniętość" wydarzeń często mi się podoba. Przykładem niech choćby będzie film "Cube", który jeszcze mi się nie znudził ;) , a że nasz pociąg złożony z 1000 i 1 wagonów, więc sporo można było wymyślić przeróżnych wydarzeń i bardzo różnie poprowadzić akcję.

I w tym miejscu trochę się kończą ewentualne zachwyty, gdyż dla mnie niemalże najważniejsze w serialu są postacie, ciekawi bohaterowie, z którymi można się zżyć i tym samym też i przejmować ich losem.
W tym serialu, jak dla mnie, niestety nie było, ani jednej takiej postaci, którą bym polubił czy to z uwagi na aktora/aktorkę, czy po prostu charakter samej postaci.
Koniec końców, gdzieś chyba od połowy, zacząłem trzymać stronę Melanie Cavill - tyleż z czystej sympatii, co przeciwko reszcie - na czele z Laytonem, którego zarośnięty dredowy wizerunek po prostu mnie męczy. W TWD był podobny gość i aż człowiek z miejsca chapnąłby maszynkę, ogolił takiego na zapałkę, umył, przebrał w jakieś lekkie ciuchy i... głęboko odetchnął :)
I nie wiem, czy z założenia grupa bohaterów z "ogona" miała wzbudzać w widzu sympatię lub przynajmniej współczucie, niemniej robili wszystko, aby tak się nie działo.
Inna sprawa, że z przodu nie było lepiej i nawet wątek lesbijek, które to bardzo często lubię, tutaj nie wzbudzał żadnych emocji z uwagi na antyseksowną Bess.

Z pustego więc i Salomon nie naleje, ale mimo to te 2 finałowe odcinki były naprawdę ciekawe i przede wszystkim zakończenie skutecznie rozbudziło ciekawość, co wydarzy się w kolejnym sezonie, a przy tym mam nadzieję, że wraz z nowym pociągiem dołączą nowe - ciekawe postacie, które wprowadzą trochę ożywienia.

Co sam od początku zmieniłbym w tym serialu? Mianowicie poszedłbym w nieco inną poetykę. Zamiast takiego z lekka "komiksowego" sci-fi, dużo bardziej rzeczywiste, dzięki czemu może i losami bohaterów dałoby się bardziej przejąć.
Problem natomiast widzę w tym, jak ten serial sensownie zakończyć?
Jakaś potężna "odwilż" sama z siebie raczej nie przyjdzie, która by ich wszystkich uratowała :)

p.s. niby mam jeszcze trochę przemyśleń, ale nie jest to aż tak dobry tytuł, aby się chciało rozpisywać dużo więcej

Bardzo dobry komentarz. Nic dodać nic ująć.