Tom Delaney przez całą akcję serialu szuka swojej zaginionej córki. Inaczej ujmując, bawi się w podchody. Im dalej jest, tym mniej wie i nieustannie coś staje na jego drodze. To tak, jak matrioszka; zdejmujesz pierwszą "warstwę" po to, by zobaczyć kolejną. I tak bez końca. Prowadzi go nadzieja, kochanka i przyjaciel. Żyje w innym świecie, bo bez policji. Działa na własną rękę. Czasem wydawało mi się, że nie chce znaleźć swojego dziecka, ponieważ sama droga do szczęścia jest większym szczęściem, niż dojście do "końcowego" szczęścia. Akcent Michaela był sztuczny, wymuszony. Nastroje bohaterów i klimat ani trochę mi się nie udzielił. Można było się spodziewać, że na końcu wydarzy się coś podobnego do efektu finalnego, więc to kolejna rzecz na minus. Polecam obejrzeć, jak już nic innego nie bedzie w repertuarze "muszę zobaczyć".