Nie lubię seriali, bo 95% seriali to nic innego jak wydłużanie w nieskończoność byle czego - taka tam karma dla ludzi, którzy nie mają co zrobić ze swoim czasem i którzy doceniają kiedy serial ma pięć odcinków więcej zamiast trzech mniej. Russian Doll zacząłem oglądać wbrew sobie - no bo nie lubię seriali, a szczególnie nie lubię seriali Netflixa, która to firma ma niezwykły wręcz talent do psucia nawet dobrych i mocno rozbudowanych historii. Mam wrażenie, że kiedy Neftlix bierze się za jakąś historię to jest to trochę na zasadzie: hej, przerobimy bohaterów na jednolinijkowe płaszczaki, dorzucimy jakąś teen-dramę a jak scenariusz napisze pięć różnych osób to i tak nikt się nie połapie gdzie daliśmy ciała!

No i jest Russian Doll. Dla kogo robią takie seriale? No przecież nie dla mnie, bo jestem tylko jeden ;-P. Żarty żartami, ale podobało mi się. Muzycznie rewelacja, czuć ten vibe, zresztą genialne zaznaczenie struktury filmu poprzez proste rozegranie kilku ścieżek dźwiękowych - notabene samych w sobie mega świetnych. Dzień świstaka na sterydach - tak mógłby wyglądać Dzień świstaka gdyby był zrobiony teraz.

Co więcej? Rola pierwszoplanowa - superowa. Głos, fryzura, acting, wszystko zagrało, aczkolwiek powinienem uczciwie napisać, że prawie wszystko. Kilka działań naszej bohaterki było od czapy, parę razy zagrała niekonsekwentnie, po prostu deus ex machina, byle popchnąć scenariusz w jakąś stronę. Jej "partner" też całkiem spoko, ale tu już trudniej mi ocenić, bo grał kolesia bardziej wciętego, introwertycznego - zestawianie kogoś takiego z jadącą po bandzie Maxine jest skomplikowane. Ale załóżmy, że zrobił co miał zrobić. Kilka osób wokół nich też na plusik.

Nie jest to pewnie serial wszechczasów, ale i tak rozczarował mnie mega pozytywnie. Nie spodziewałem się takiej wycieczki po Netflixie. Ale też nauczony doświadczeniem nie spodziewam się licznych powtórek takiego sukcesu, raczej jestem pewien że Netflix będzie nadal chętnie robił swoje mamałygi.