Oj, zgadzam się. Nawet z perspektywy czasu serial wydaje się po prostu zachwycający. Banalna historia romansu, pokazana w super niebanalny sposób. Bardzo realistycznie pokazane konsekwencje występku głównych bohaterów, wpływ ich zachowania na otaczających ich ludzi, ale również na nich samych. Zresztą poruszono w serialu bardzo dużo kwestii, zadano bardzo wiele pytań. Gdzie kończy się walka o siebie samego, swoje marzenia, swoje potrzeby a gdzie zaczyna czysty egoizm, który niszczy wszystko wokół i zostawia zgliszcza? Do tego bohaterowie, których od pierwszych scen po prostu nie da się lubić, bo zawsze jedna osoba jakoś potrafi uwydatnić wady tej drugiej. Uwielbiam i czekam na ciąg dalszy!

Myślę, że w tym serialu nie chodzi o "różnice w postrzeganiu związku przez kobietę i mężczyznę", jeżeli już to o rodzaj swoistego solipsyzmu: tak naprawdę nasz świat jest tylko naszym światem, to co widzimy w ten a nie inny sposób ktoś inny widzi zupełnie inaczej i nie ma tutaj żadnej "prawdy", tj. żadnego transcendentnego punktu odniesienia, z perspektywy, którego można by ocenić, że "było właśnie tak a nie inaczej". Jednak to nie jest najważniejszy motyw "The Affair". Dla mnie ten serial to przede wszystkim studium miłości, która jest czymś czego nie można ani ściśle zdefiniować ani nawet opisać opisać, tj. nie da się ukazać jej istoty w żaden dyskursywny sposób. W tym serialu miłość to jakby powodowane tajemniczą mechaniką zespolenie dwojga odrebnych światów(Noah i Alisson), pomiędzy którymi nie istnieje żadna dyskursywna komunikacja ani nawet wspólnota doświadczeń, jedyną więzią, jaka je łączy, jest właśnie miłość.

Ooo jestem na tym forum już z setny raz a jakoś nie przeczytałam dokładnie tego komentarza... W dodatku napisany przez faceta i że wyłapywał on niuanse z tego serialu, przewijając do tyłu części danej postaci ;) To nawet mi się nie zadarzyło, a właśnie wróciłam do tego serialu po blisko 5 latach przerwy... ;))) To tylko dowodzi niezwykłej kreatywności twórców i...wrażliwości widza. To prawda Ruth Wilson kradnie show i choć z początku nie cierpiałam Alison, to stopniowo zaczęłam przekonywać się do jej postaci. Mimo że zdecydowanie wolę Helen. Alison to typ kobiety, która kręci facetów nie tyle wyglądem co tajemniczością i mrokiem... Co do Oscara (bo chyba jego Pan miał na myśli), to chyba tylko on tak naprawdę przejrzał Alison i jej naturę. W każdym razie miło że są tacy "Affairomaniacy" płci męskiej ;) (oczywiście mam na myśli serial a nie romanse) ;) 

Nie uważam się za "Affairomaniaka" (tyczy się serialu i romansów), ale sporo odcinków obejrzałem i nie wiem, czy zmuszę się, żeby obejrzeć więcej. Chyba nie chcę wierzyć, że taki jest współczesny świat i tak postępują dorośli ludzie. Sam mam to magiczne 40 i troszkę mi odbija, pewnie dlatego włączyłem ten serial. Ktoś powyżej użył pojęcia solipsyzm - to już skrajne ujęcie, ale subiektywizm, relatywizm - to właśnie przyczyna tego wszystkiego co dzieje się, nie tylko w serialu, ale we współczesnym świecie. W sezonie pierwszym był głównie sex - wiadomo, na początku to podstawa. Sezonu 2 nie dało się oglądać - wszyscy chodzą i gadają - o czym? A jakże - o pięknych wartościach - ciągle padają słowa: miłość, lojalność, zaufanie - szkoda, że nikt ich nie stosuje w praktyce. Przysięga małżeńska - wszyscy ronią łezki i jest tak miło a co jest dalej - wiadomo. Studenci czytają książki jakiegoś faceta w kryzysie i pytają go o miłość, zaufanie - oraz (uwaga!) o Boga. Faceta, który bzyka się z kim popadnie, kłamie! - to tylko pokazuje, że nie ma co spodziewać się lepszego. Zresztą kwestię Boga wyjaśnia krótko - jak wierzysz - to jest a jak nie wierzysz, to go nie ma - tyle w temacie;D
Fala rozwodów - a kto by się nią przejmował? Noah bierze 2 i żyje sobie dalej - już ma na oku kilka alternatyw. Gość ma się za niemalże filozofa - zresztą, ma tytuł profesora. Miejscami go przewijałem, bo nie dało się tego słuchać. Marek Aureliusz - był taki jeden - mało po nim zostało, ale napisał Rozmyślania - można to czytać wiele razy i zachwycać się mądrością tych słów. Dlaczego? Bo sam tak żył.
Jeszcze jedno - kwestia współczesnych "elit". Przychodzi to całe towarzystwo na piękne przyjęcia do ekskluzywnych lokali - inteligencja;) - piękne, dystyngowane rozmowy. A na czym opiera się ich świat - na sexie i pieniądzach.
Z wartościami jak z Bogiem - jak je wyznajesz to są, a jak nie - to ich nie ma, bo gdzie niby miałyby być - może na drzewie rosną?;D Miłości nie da się zdefiniować? Ja tak nie uważam. Oczywiście, że się da. Trzeba tylko jednego - odejścia od relatywizmu.