...Jestem tu zaledwie od tygodnia, a tego, co do nich czuję, nie da się opisać. Moi współlokatorzy to ludzie najbliżsi mojej prawdziwej naturze. A nawet więcej. To bracia ofiarowani mi przez życie. Znalezieni na tej samej łodzi. Pośród tej samej burzy. Między szaleństwem a czymś, co może kiedyś będę w stanie nazwać. Każdy w swoim własnym kącie. Bezradni wobec stanu, w jakim się znajdują. Narażeni na działanie żywiołów. Niczym nadzy ludzie kurczowo trzymający się życia, przygnieceni chorobą otrzymaną w darze. Moi bracia".