Full House to jedna z moich pierwszych i jedna z ulubionych dram. Zabierałam się do niej z trzy razy bo chciałam zobaczyć Raina w czymś innym niż "I'm a Cyborg but That's Ok" ale hmm... jakość nie była zbyt zachwycająca i zachęcająca(jak to w przypadku tych "starszych" dram).
Jak już się zdecydowałam to obejrzałam ją w całości ciągiem w dwa czy trzy dni. Ani razu nie byłam znudzona,ani razu nie chciałam jej przewinąć, żeby szybciej się skończyło jak to w przypadku wielu innych dram. Śmiałam się jak głupia do komputera, czasem i łza mogła się w oku zakręcić (a ja do wrażliwych osób nie należę).
Na pewno jednym z najlepszych punktów tej dramy to obsada. Absolutnie nie wyobrażam sobie by ktoś mógłby ich zastąpić. Rain i Song Hye Kyo zostali dobrani idealnie. Da się wyczuć chemię między nimi. A miny Raina? Cudo. Oni głównie tworzą klimat tej dramy... dzięki, któremu wyróżnia się spośród setek podobnych dram.
Fabuła oczywiście nie należy do oryginalnych...(Koreańczycy naprawdę uwielbiają te kontrakty małżeńskie) ale jakoś to mi nie przeszkadzało.
Znalazło by się kilka minusów np jak maksymalnie irytująca postać grana przez Han Eun Jung, czy "przyjaciele" głównej bohaterki i rzekoma ciąża, której widać nie było.
OST nie był jakiś bogaty, choć piosenka Byul "I Think I Love You" jest całkiem przyjemna i wpada w ucho.
Jedna z niewielu pozycji, które z przyjemnością obejrzę jeszcze raz.