Po ostatnim odcinku, który nie zdołał godnie i atrakcyjnie przedstawić ciekawego konceptu, spodziewałem się czegoś lepszego. Ale ten serial autentycznie pikuje.

Nastolatek wybiera się do Wiednia na romantyczne spotkanie z mężczyzną, z którym spisał się w Internecie. Rodzicom mówi, że jedzie na pielgrzymkę na Pomorze. Te dłużące się niemiłosiernie pół godziny w sporej częsci składa się z okraszonych muzyką przebodźcowujących dłużyzn.

Dzięki naturalnej i przekonującej roli Moniki Kwiatkowskiej, początek da się jeszcze jakoś zdzierżyć. Kolejnym godnym uwagi punktem jest konwersacja ze współpasażerami w autobusie. Zamysł całkiem ciekawy, ale realizacja moim zdaniem, pozostawia wiele do życzenia. Postacie i ich zachowania zostały nadmiernie przerysowane. Sposób ukazania sceny sprawia wrażenie, jakby ktoś usilnie starał się podkreślić, że to nie ma być całkiem na serio, tylko na luzie, z jajem, bez przywiązywania szczególnej uwagi do czegokolwiek.

Kolejny etap podróży, który nasz bohater odbywa, goszcząc w samochodzie tureckiej rodziny, jest już dla mnie całkowicie nie do zniesienia. To to samo co w poprzednim akapicie, ale do sześcianu.

Później kwiaciarka i policjant - nużący wątek, który pozwolę sobie pominąć. I samo spotkanie, ukazane w sposób w pełni spójny z całym odcinkiem. Jeśli komuś ten model odpowiada, będzie ukontentowany. Ja reaguję na to alergicznie. Aż wreszcie wideorozmowa z mamusią, w której chłopak zapowiada wizualne rozwinięcie wątku "kogoś poznałem". Ale ów Lennox jakoś długo nie wraca z przyobiecanymi napojami i mamy wielką dramę i płacz. Aż w końcu się pojawia, ukazuje się telefonicznej rozmówczyni i wszyscy są wzruszeni i szczęśliwi. I taki to odcinek.