Cały film- zarówno serię I jak i resztę (nie wiadomo po co nakręconą) zdominowała postać Granda oraz gra Małaszyńskiego. Cała reszta jest tłem dla jego gry oraz uśmiechu. Przyjemnie się na niego patrzy, bo jest zawodowcem w tym co robi.
Z przykrością zaś stwierdzam, że Pan Szyc, mimo zachwytrów nad jego talentem, umie grać tylko Pana Szyca. Niektórzy pisali o dylematach moralnych jakie odczuwa - nie dostrzegłem żadnej gry w jego występach. Podobnie ma się do innych postaci.
Trzeba dodać, że scenarzysta i reżyser tab bardzo chcieli zrobić mroczny film, gdzie wszęzie są tajemnice, nikomu nie można ufać, że film po I serii przestaje być ciekawy narracyjnie. Gra aktorów bez Małaszyńskiego jest męcząca. Pan Szyc i Pani Różdżka grają jak drewno - ich dialogi są przewidywalne, żadnych emocji.
Seria III to zapewne pożegnanie dla Kozłowskiego. Ale po co było go zabijać? Lepiej było ubrać w to tego szefa policji. Wystarczyło zrobić dobry film dla Małaszyńskiego - on by pociągnął nawet monodram.

R