Pomijając beznadziejne aktorstwo i totalnie zepsuty dźwięk (jeśli ktoś zrozumiał Fabijańskiego w scenie, w której Zawada przekazuje mu córkę przekazuję szczere gratulacje), to sam pomysł historii był naprawdę ciekawy. Niestety mam wrażenie, że wątki obyczajowe zostały niepotrzebnie rozwleczone, przez co sam wątek fanatyka religijnego, który mści się zza krat został potraktowany trochę po macoszemu. Liczyłam, że trochę bardziej się na tym skupią, bo niektóre sprawy były niedopowiedziane albo na siłę naciągane.