Plusy: bardzo ciekawy okres historyczny, ukazanie od kuluarów politycznego kotła dalekiego wschodu przed wybuchem I wojny światowej oraz feudalnych stosunków społecznych panujących w zacofanej Korei która stosunkowo późno porzuciła politykę izolacjonizmu, przepiękne zdjęcia, dopracowane pod każdym szczegółem scenografie i stroje, idealnie dobrani do swoich ról aktorzy, ciekawa intryga oparta na prawdziwych wydarzeniach, dużo historycznych postaci, pokazanie szeroko rozumianej kultury Korei (tylko tradycyjnej muzyki było mało) i etykiety dworskiej.

Minusy: główni bohaterowie wciąż się teleportują i na siebie wpadają zarówno w ważnych dla fabuły momentach jak i w błahych sytuacjach (w recepcji hotelu, w cukierni, piekarni itd.), tych sytuacji jest tak dużo że staje się to po pewnym czasie absurdalne; kamera czasem tak szybko zmienia ujęcia że można dostać ataku epilepsji; mniej więcej po połowie sezonu tempo spada, robi się nudno. Reżyser próbuje to naprawić niespodziewanymi zwrotami akcji, które często są tak nierealne że aż głupie, pojawia się nawet znany z kina hollywodzkiego zabieg typu "zabili go i uciekł". Główni bohaterowie żegnają się na zawsze chyba z pięć razy i oczywiście zawsze do siebie wracają. Relacja dwóch głównych bohaterów rozwija się bardzo powoli i romantycznie co jest miłą odmianą od kina zachodniego gdzie po 5min od poznania lądują w łóżku, ale w drugiej połowie sezonu wszystko zastyga w miejscu, robi się straszenie drętwo i nienaturalnie. Generalnie robi się na końcu nielogicznie, absurdalnie, a przez towarzyszący temu wielki patos wręcz groteskowo.

Polecam każdemu pierwszą połowę sezonu (to i tak 12 odcinków po 1h). Druga połowa tylko dla najwytrwalszych.