Po finale mam wrażenie, że mniej ważne było w tym ciągu zdarzeń typowanie mordercy, a znacznie bardziej istotne było: dlaczego? Młodą dziewczynę, szarą myszkę z rodziny ocierającej się raczej o niziny społeczne, w nieco sennym miasteczku zabić mógł niemal każdy (od przypadkowego narkomana, po nauczyciela czy diakona). Wskazówki były na każdym kroku i rzeczywiście można było zawęzić grono podejrzanych dość skutecznie. Motyw morderstwa skutecznie oddzielono w chwili odnalezienia porywacza.Myślę, że niemal każdy miał z tyłu głowy tę myśl, że silny facet potrafiący posługiwać się strzelbą i rąbać drzewo nie wrzuciłby bezsilnie ciała dziewczyny do rzeki. Oprócz zabójcy na mojej szortliście była jeszcze jedna osoba. Nigdy nie obejrzałam Titanica i na Kate zwróciłam uwagę dużo później, kiedy zaczęła grać dojrzałe role. Ten serial to bardzo rzetelnie zbudowane środowisko, na którego tle Kate nie błyszczy - ona wtapia się w rytm życia miasta i tętni razem z nim. i to jest w jej grze najlepsze - zagranie kobiety, która ma problem ze swoją tożsamością i z przyjmowaniem ról społecznych ale jednocześnie jest częścią tej społeczności i jej tętno taktuje w rytm miasteczka. Wychowana w nieco dysfunkcyjnej rodzinie sama nie wie, czy ma się obwiniać za śmierć syna i co ma z tą wiedzą zrobić w przypadku wnuka. Próbuje robić swoje, choć w głowie kołacze odwieczny dylemat matek i ojców - nature or nurture? Co zawiniło, geny, czy wychowanie? Czy syn się zabił, bo miał skłonności, czy dlatego, że słabo funkcjonowała jako matka? A na koniec, czy nie byłoby jednak bardziej sprawiedliwie, gdyby ten, kto doprowadził do tragedii, w dodatku dopuścił się kazirodztwa (jeśli rozumiem, to stryj i siostrzenica? drugi stopień pokrewieństwa) odpokutował za to, że zniszczył życie martwym i żywym bliskim w nieco bardziej widowiskowy sposób? Pewnie wielu miało taki dylemat. Ja miałam. I właśnie to jest w filmie najmocniejsze, że nawet jeśli prawda obiektywna zwycięża, nikomu z tym zwycięstwem nie będzie po drodze. Trzeba się będzie dostosować. Rola Mare może stać się rolą żjycia dla KW. Przesiadką z ról dla pięknych i powabnych kobiet jako przedmiotu pożądania na role kobiet, które widz i tak będzie kochał za to, że są na świecie takie nie do końca ziemskie stworzenia, które grają oczyma, umysłem i duszą. Nie muszą grać ciałem, a i tak idzie się zakochać. PS. Moje dziecko twierdzi, że ostatni odcinek zdał test sygnowany nazwiskiem jakiejś pani - rozmowa głównych bohaterek zasadniczo nie dotyczy faceta jako przedmiotu zakochania bądź pożądania.