Bardzo trudno opisać mi uczucie towarzyszące oglądaniu serialu. Z jednej strony mamy ukierunkowaną fabularnie drogę bohaterów, którzy kierują się w stronę narzuconego sobie celu. Enigmatyczne tło historii i tajemnice czekające na odkrycie, zachęcając do poznawania coraz więcej, a wszystko otoczone warstwą niebezpieczeństwa, wizji klątwy i bolesnej śmierci. Wydaje się, że poważna mroczna fabuła nie będzie współpracować z kreską pełną kolorów, delikatnych pociągnięć i okrągłych, miłych dla oka kształtów. A jednak dysonans jakiego jesteśmy świadkiem absolutnie nie przeszkadza, co więcej podkreśla naturę jako surowy ale i zachwycający żywioł. Anime w wielu kadrach potrafi być piękne, muzyka dobrze współpracuje jako dodatek do budowania atmosfery. Bohaterowie są szczerzy, autentyczni, dążący do upragnionego celu, może nawet zbyt idealni, ale w kontekście, że są dziećmi, dużo łatwiej i silniej odczuwamy gdy popełniają błędy lub cierpią. Ich „dziecięce” postępowanie zmusza do silniejszej refleksji, szczególnie gdy godzą się z rolą tylko obserwatora, nie sędziego. Pierwsze kilka odcinków wydaje się tylko zabawą a potem, cóż doświadczamy tragizmu i niebezpieczeństwa, o którym każda postać dorosła wspomina. Im głębiej schodzimy w tytułową Abyss, tym większy lęk, czyny godne potępienia i pokłady niezrozumienia do zastanej rzeczywistości. Serial ogląda się więc z otwartymi oczami, starając się chłonąć nowa treść i poznawać te przerażające, ale i jednocześnie pociągające rozwiązanie. Są pewne mankamenty, skoki w tempie narracji, dodatkowe historię z innych linii czasowych, mało ujawnianego indywidualizmu w głównej bohaterce, ale to zbyt mało by zniechęcić do oglądania. Całość stanowi przygodę, którą mamy nadzieję dokończyć razem, ze wszystkimi jej uczestnikami, boimy się o ich życie, wiążemy się emocjonalnie z dziećmi, zazdroszcząc im odwagi i brawury. Anime jedyne w swoim rodzaju, które serdecznie polecam obejrzeć.