Uwielbiam skinsów, bo naprawdę wciągają, ale w swoim uwielbieniu staram się zachowywać pewną dawkę obiektywizmu. I ten obiektywizm sprawia, że nigdy nie widziałam tej głębi i realizmu, którą przypisywano serialowi. Mam wrażenie, że nazywany jest realistycznym wyłącznie dlatego, bo bohaterowie na okrągło biorą narkotyki i uprawiają seks. Ich problemy SĄ wydumane właśnie. Tzn. dość typowe jak na nastoletni wiek, ale przez to mogą być uważane za głębokie tylko dla widzów w ich wieku. Nie chodzi o ocenianie, bo zdaję sobie sprawę z tego, że dla 16latki nieszczęśliwa miłość jest największym problemem we Wszechświecie, ale jeśli ma się o kilka lat więcej to wie się już, że bywają jednak większe problemy. W Skinsach wszyscy są ładni, raczej zamożni (pieniędzy na alkohol, dragi i imprezy nigdy im nie brakuje), nie ma tam problemu np. biedy, braku samoakceptacji, socjofobii, samotności, nadwagi, jakichś innych wstydliwych i trudnych chorób, nie wiem, ale dla mnie to są prawdziwie realistyczne problemy, których w ogóle nie egzemplifikują seriale (może jest 1 lub 2 wyjątki), a które dotykają wielu młodych ludzi, no ale takie problemy nie są tak efektowne jak np. próba samobójcza z dupy (to samobójstwo Effy jest tak bardzo nierealne, tzn. w ogóle nie ukazano psychologicznych motywów jej depresji - wszystko jest ok i nagle, z dnia na dzień wpada w jakąś paranoję, mało realistyczne. w ogóle mam wrażenie, że większość bohaterów to po prostu pewne typy (z wyjątkiem effy, u której nic się nie trzyma kupy tak naprawdę), a nie pogłębione psychologicznie postacie, żywi ludzie z krwi i kości /a próba samobójcza miałaby duże większy sens po tym wszystkim co działo się w odcinku w lesie, nie uważacie?/). Jeszcze raz - lubię ten serial, ale przypisywanie mu tej głębi i dziesiątego dna to spore nadużycie. Wg mnie to serial rozrywkowy.