Mam podobne odczucia,każdy sezon kruka jest zajebisty

Moim zdaniem najlepszy sezon z wszystkich...

A moim zdaniem kompletnie niepotrzebny. Za dużo wątków pobocznych, kompletny brak logiki w wyborach bohaterów. Za dużo scenariuszowych dróg na skróty. Sezony 2 i 3 to już odcinanie kuponów od genialnego sezonu nr 1, na którym Kruk powinien się zakończyć jako dzieło doskonałe pod każdym względem.

Też uważam, że 1 sezon powinien być jedynym, natomiast jak już zrobili drugi, to dobrze, że powstał trzeci, bo był od poprzedzającego go o niebo lepszy

I ja się podpisuję pod tym!

W punkt !!!! Drugi sezon słabizna

Zupełnie się nie zgadzam. Zaraz wytłumaczę, dlaczego. UWAGA DUŻO SPOJLERÓW.

Wiadomo - pierwszy sezon był najlepszy.

Drugi był gorszy, ależ główny wątek dawał radę. To, co w drugim obciągało, to zupełnie niepotrzebny, pozbawiony rozwiązania wątek rodzeństwa. Oraz żona Kruka. To najgorzej napisana kobieca postać ze wszystkich polskich seriali. Plastikowa, nieciekawa. Szczerze się uradowałem, gdy umarła. O tyle dziwne, że była tak słaba, skoro w tym serialu jest też Justyna. Czyli w moim odczuciu postać ekstra, bardzo złożona, zła w nieoczywisty sposób, posiadająca fajne motywacje, podejmująca logiczne działania, godna przeciwniczka dla Kruka. Jasne, można kręcić nosem na jej czary oraz love story sięgające dzieciństwa, ale ja to kupuję w ramach tej konwencji, tak jak kupowałem dorosłego Sławka w pierwszym sezonie. Justyna i jej gra z Rudym i Krukiem budowała zajebiste napięcie w drugim sezonie. Dzięki niemu dało się wybaczyć te gorsze aspekty fabuły.

Dobra, to o trzecim. No ja pie---lę. Serio? To jest tak, jakby ta fabuła w drugim sezonie brała pełen gracji rozbieg, po czym wybiła się w trzecim i - zamiast skoczyć - zesrała. Ten sezon jest tak idiotyczny, że jest to po prostu niewyobrażalne. Schiza Kruka wobec Maksia to jest kompletny absurd. On mu powtarza, żeby nikomu nie ufać, po czym zostawia go ciągle z nieznajomymi. Zaproszenie w tej sytuacji do domu postaci Kosińskiego wydaje się kompletnie nie na miejscu. Jeśli on ma paranoję to dlaczego to robi? Postać Kosińskiego - który gra bardzo fajnie - to kolejny wątek, który w tym serialu niczemu nie służy, jest dziwny, niewiarygodny, jak z jakiejś komedii. Justyna nagle przestała być geniuszką zbrodni, przestała lubić swojego ojca, przestała rozgrywać Rudego. Jest nagle zupełnie nieskuteczna, pogubiona i nie ma żadnego wpływu na fabułę. To, co się dzieje w wątku Rudego to jest po prostu film Patryka Vegi wdzierający się do fajnego kryminału noir. Czy naprawdę ktokolwiek mógłby pomyśleć, że porwanie dziecka policjanta - dziecka, które nie jest niemowlęciem, które zapamięta swoich porywaczy i będzie pamiętać swojego ojca itd. - to jest dobry pomysł? I oddanie go jakiemuś Chłopu? Serio? Ta sytuacja to jest absurd dekady. Nikt się nawet nie zawahał... Czyli dwójka postaci - Justyna i Rudy - które zajebiście inteligentnie rozwijały swój biznes w drugim sezonie, w trzecim jest kompletnymi idiotami. Kompletnie tego nie kupuję. To samo dotyczy Kruka, który z dobrego, choć brutalnego detektywa, stał się nikim. Ok, jest w rozpaczy, ale z drugiej strony, kiedy scenarzyście i reżyserom to pasuje, rozpacz nie przeszkadza mu myśleć logicznie. Czyli raz jest w histerii, a zaraz potem wpada na błyskotliwy pomysł. No i śmieszą na maksa dołożone na siłę postacie młodej policjantki oraz niani. Po co? Kto to jest? Dlaczego wszyscy traktują je tak, jakby były tam od zawsze? Jaką rolę odgrywają w fabule.

Trzeci sezon jest po prostu bardzo, bardzo słaby. I bardzo szkoda, bo pierwszy był super a drugi w porządku :(

Uwielbiam ten serial, ale wszystko to co napisałeś to prawda. Niemniej jednak, jest to chyba najlepszy polski serial kryminalny od Gliny Pasikowskiego.

zgadzam się, jeśli chodzi o pierwszy sezon :)