Nie wiem, czy twórcy byliby w stanie znaleźć sobie lepszą aktorkę do roli Anny, bo Kristen Bell robi ten serial i jest fantastyczna w tym ciągłym tłuczeniu brytfanek, rozlewaniu wina na (oczywiście!) jasny fotel czy zabawie w detektywa. Pewnie, że to wszystko już było: sam tytuł głośno nas o tym informuje i nie ma zamiaru niczego przed nami ukrywać. Kobiety i mężczyźni w oknach, dziwni dozorcy, sąsiadka, która musi plotkować czy „nowi” w okolicy, nie wspominając już o Lecterze dla ubogich albo samym morderstwie (a w ogóle jakieś było?). Dorzućmy do tego niewiarygodną narratorkę i Netflix puszcza oko do „Kobiety w oknie” z Amy Adams (sceny w deszczu są łudząco podobne, sama fobia też przywołuje skojarzenia).

Szkoda tylko, że reszta obsady (poza odtwórcą roli Neila) nie do końca dojeżdża do standardów wyznaczanych przez Bell, jeżeli chodzi o elementy komediowe i satyryczne. Przez to niektóre sceny wypadają nieco sztucznie, brakuje im polotu. Ale wtedy na szczęście wjeżdża wątek kryminalny, który tylko początkowo wygląda na sztampowy – nie trzeba długo czekać na to, żeby twórcy zafundowali nam rollercoaster i dorzucili kilka niepokojących tropów.

A i tak ciągle nie wiadomo, czy Anna sobie to wszystko wyobraziła (bo DUŻO potrafi sobie wyobrazić), czy nie przedawkowała leków, czy cokolwiek w ogóle się wydarzyło. Wydarzenia oglądamy z jej perspektywy, więc dokładnie tak, jak ona, prowadzimy swoje własne dochodzenie. I ja się przy tym świetnie bawiłam.

Więcej opowiadam w recenzji: https://youtu.be/VL_MZiiRSoE