W ogóle nie rozpatrywałabym tej opowieści przez pryzmat czy dokonała tego czynu ani też czy udawała podczas seansu.

To jest tak naprawdę historia o tym, jak traumatyczne i okrutne doświadczenia - tu molestowanie i wykorzystywanie seksualne od dziecka, śmierć matki, śmierć przyjaciółki - wyjaławiają w człowieku empatię. Piętno ofiary seksualnej sama Grace skomentowała słowami - parafrazując - "opowiadam im te historie i zmieniam je wedle potrzeb, bo lubię zaspokajać". Wpływało też co i rusz to, że w głębi duszy Grace brzydzi się mężczyzn. Irytowało ją, że każdy bez wyjątku, nie pomijając tu dr. Simona, tak łatwo poddawał się jej manipulacjom, wystarczyło tylko udawać taką kobietę, jaka wzbudzałaby w nich pożądanie. Jedyne czego nie rozumiem, to motyw tej zbrodni. Po co namawiała do zbrodni Jamesa? Przecież mogła odejść, dostać wypłatę i referencje - no chyba że było inaczej. Wtedy morderstwo i rabunek byłyby jedyną drogą ucieczki, przed kolejnym napalonym na nią i wykorzystującym seksualnie mężczyzną. Chyba najstraszniejsze dla mnie w tej historii jest ta myśl, że w czasach, gdy kobieta mogła być albo żoną albo służką - molestowanie i gwałty to był chleb powszedni. Mało która kobieta w tamtych czasach przeszła przez życie, nie doświadczając takiej przemocy. Smutna historia... Nie tyle filmu co ludzkości.