Po pierwsze trzeba sobie powiedzieć jasno, że kino (i seriale) azjatyckie to bardzo specyficzny klimat. A w Polsce na pewno wąska nisza odbiorców sięga po tego typu produkcje. Nie każdemu przypadną do gustu. I tak też będzie na pewno z Dziewczyną w masce.

Opowieść o dość pokręconej fabule, która wydawało by się, ma się skupiać wyłącznie na emocjonalnych (i miłosnych) problemach brzydkiej pracownicy biurowej, która w nocy odmienia swoje biedne i nudne życie zakładając tytułową maskę. Bardzo szybko okazuje się, że pod otoczką prostej fabuły i nieszczęśliwego romansu, kryje się druga, a z czasem nawet trzecia i czwarta warstwa fabularna historii. Każda z nich jest świetna i bardzo wiarygodnie przedstawiona. Okazuje się, że raz założona maska, wszystko zmienia. Trochę jak fatum, a trochę jak wyzwolenie. Ale czy tylko rzecz jest determinantem tychże losów? Szybko zauważamy, że nie tylko. Że większość spraw dzieje się z jakiegoś konkretnego powodu. Bohaterowie podejmują pewne czyny, które mają swoje określone konsekwencję, które często ciągną się za nimi przez kolejne lata.
Na pewno warto sięgnąć po ten serial. Przy czym warto pozwolić mu się rozkręcić na dobre. Bo pierwsze chwilę mogą nas zmylić lub co gorsze rozczarować.

Na koniec jeszcze taka prywatna myśl. Kiedyś Japonia uchodziła za wiodące źródło kinematografii w tej części świata (innowacyjna, fabularnie dobra, aktorsko wyśmienita, no i jeszcze z mnóstwem ciekawych twórców/reżyserów). Teraz jednak odnoszę wrażenie, że to Korea daje dużo więcej (!) i w lepszym gatunku. Na pewno tak jest jeśli chodzi o seriale.