Gdy 20 marca 2013 roku po raz pierwszy zainstalowałem Dotę 2, nie spodziewałem się, że gra ukradnie z mojego życia ponad 2600 godzin. A jednak stało się, a ja wciągnąłem się zarówno w samą rozgrywkę (znacznie lepszą od League of Legends, dodajmy), ale też w niezwykle ciekawy lore gry. W końcu Dota 2 oferuje nie tylko nietypowy koncept na świat fantasy (odwieczny spór pomiędzy Świetlistymi i Mrocznymi będący u podstaw wszystkiego), ale też aż 120 bohaterów, z których każdy ma swoją unikalną, fascynującą historię godną własnego serialu. Odpowiedzialne za Dota: Dragon’s Blood Studio Mir we współpracy z Netflixem przekuło świat gry na animowany serial stworzony z myślą o dorosłych widzach. Czy koreańskim twórcom udało się wyjść z tego zadania obronną ręką?

Choć w Dota: Dragon’s Blood znajdziemy kilkoro różnych protagonistów, serial skupia się na historii dwojga z nich: smoczego rycerza Daviona oraz księżniczki Mirany. Ich drogi krzyżują się w tawernie w pewnym niewielkim miasteczku. Mirana, wierna wyznawczyni księżycowej bogini Selemene, zostaje wysłana z misją odzyskania skradzionych kwiatów lotosu stanowiących źródło siły bóstwa. Życie Daviona, pełne walk ze smokami i upijania się w tawernach, zmienia się na zawsze, gdy napotyka on na swojej drodze starożytnego smoka oraz pewną tajemniczą, złą siłę...

Duża część postaci w Dota: Dragon’s Blood wpisuje się w popularne schematy znane z klasycznej fantasy. Davion jest typowym bohaterem, który wraz z giermkiem pałęta się po tawernach i zabija smoki (z początku wydaje się być kopią Geralta), natomiast Mirana to dystyngowana księżniczka i doświadczona wojowniczka zmagająca się z przeszłością. Co więcej, także pozostałych protagonistów można zamknąć w ramy schematów: bogini Selemene jest zazdrosna, złośliwa i egocentryczna, a jej wierny generał i główna rywalka Mirany, Luna, to religijna fanatyczka, która wbrew odczuwanym wątpliwościom zrobi wszystko, by zadowolić boginię. Wbrew pozorom taka schematyczność wcale nie musi być zła, a w przypadku Dota: Dragon’s Blood sprawdza się ona wręcz znakomicie.

Powód takiego stanu rzeczy jest prosty – twórcy serialu nie ukrywają, że na pierwszym miejscu stawiają nie fabułę czy sceny akcji (choć te są rzecz jasna dopieszczone), ale bohaterów. Choć Mirana i Davion zaczynają w punkcie znanym każdemu fanowi fantastyki, to wraz z rozwojem akcji twórcy odchodzą od schematów na rzecz rozwoju postaci i budowania coraz większego konfliktu wewnętrznego. Ten ostatni jest zresztą kluczowym elementem relacji głównych bohaterów. Mirana nabiera wątpliwości co do słuszności swojej misji, na dodatek wciąż nie może sobie poradzić z arystokratyczną przeszłością, zaś Davion dosłownie próbuje zrozumieć i zaakceptować przemianę w coś, czego nienawidzi najbardziej na świecie. Trudno nie polubić głównych bohaterów, nawet jeżeli Davion zostaje w środku sezonu zepchnięty niejako na drugi plan. Na dodatek widać, że ich relacja rozwija się w naturalny sposób, czyli za sprawą pokrewnych problemów i wątpliwości. Lubię, gdy postacie w fantastyce są dobrze napisane, a ich wspólną misję wymuszają nie tylko okoliczności, ale też osobiste podobieństwa.

Ciąg dalszy recenzji oraz ocenę sezonu znajdziesz na moim blogu: https://500filmow.pl/dota-dragons-blood-2021-sezon-1/

Zapraszam do dyskusji! :)