O ile byłam pod wrażeniem tego, jak wiernie oddano relację Daphne i Simona w serialu, o tyle historii Anthonyego i Kate bardziej już skopać chyba nie mogli.

Oglądając zastastanawiałam się, dlaczego Anthony i Kate są postaciami drugoplanowymi we własnej historii i kompletnie nie rozumiałam jakim cudem się w sobie zakochali. Wyjaśnia to książka.

Więc dla tych którzy nie czytali, w skrócie i ze SPOILERAMI:

Kate i Edwina nie są Hinduskami, Edwina jest wręcz blondynką. W zasadzie od początku jest wiadome, że Anthony nie bardzo interesuje się Edwiną, a i ona jakoś niekoniecznie jest nim zachwycona. Wątek Edwiny schodzi na trzeci plan jakoś w 1/3 książki i w zasadzie tyle ją widziano. Relacja Kate i Anthonyego natomiast kwitnie. Rozmowy, dogryzanie sobie, pocałunek na wieczorku muzycznym Violetty, wsparcie, gdy Kate dostaje ataku paniki podczas burzy.
Co do burzy, to gdyby Netflix nagrał scenę śmierci matki Kate według książki to wszyscy balibyśmy się burzy, nie tylko Kate.
No więc gdzieś w połowie książki bohaterowie mają się już ku sobie, dodatkowo praktycznie wszyscy bardziej lub mniej świadomie popychają ich ku sobie jeszcze bardziej.

Tu następuje zwrot akcji , jakoś zaraz za połową książki: Kate zostaje ugryziona przez pszczołę gdzieś pomiędzy piersią, a obojczykiem, Anthony dostaje paranoi i postanawia wyssać jad, czego świadkami są Violetta, Mary i matka Penelopy. Zapada decyzja o szybkim ślubie, bo wiadomo, skandal. I młodzi w zasadzie jakoś bardzo się pdrzed tym nie bronią. Ba, Edwina jest druhną na ich ślubie, a jakiś czas później zakochuje się i wychodzi za mąż za pewnego uczonego. Według książki, wbrew obawom o śmierci, Anthony dożył 92 lat i doczekał się conajmniej trójki dzieci.

Jak Wam się to pokrywa z tym, co zobaczyliśmy w serialu? ;)

Aż się teraz boję trzeciego sezonu.