Mało mam słów, by wyrazić, jak bardzo nie znoszę tej kreskówki. Mój zmysł estetyczny wije się jak żywy, poraniony węgorz wrzucony na rozgrzaną patelnię posypaną solą, kiedy to oglądam. Nie wiem, skąd pomysł, że chcę patrzeć na detalistyczne zbliżenia na twarz pełną okropieństwa (odcinek z "snem" Oscara, kiedy to odkrywa w sobie rycerza) czy chorą rybę, z której złazi jednym płatem cała skóra i odsłania jej schorowane wnętrze (odcinek, w którym Milo symuluje chorobę). BLEH. Cóż, nie jest to dostrzeganie piękna w brzydocie na miarę Grochowiaka.

Żeby tylko oczy bolały, ucho też dałoby wiele, żeby móc wstać i wyjść w trakcie trwania odcinka. Milo-jest-koszmarny. Nic, tylko bez przerwy się drze jak rozochocony, podpity, irytujący koleś na imprezie. Po dłuższym czasie Oskar także staje się wkurzający, widać denerwujące głosy w tej rodzinie są dziedziczne. Oczywiście, nawet razem nie są TAK wkurzający jak Małżosia.

Dobra, takie rzeczy przeszkadzają, ale można je jeszcze wybaczyć, jeżeli serial komediowy raczy nas mnóstwem dobrych żartów. Chociażby taki "Chowder", w którym nieraz było i obrzydliwie, i durnie, ale za to nie brakowało oryginalności, świetnych pomysłów, ciekawych postaci i mrugnięć do starszego widza. Cóż... Nie. Serial w ogóle nie bawi. Humor jest niski albo prymitywny, i mało śmieszy. Bywały odcinki, przy których ani raz się nie zaśmiałam, a to raczej kiepski wynik. Jeżeli już się coś zdarzyło, co wywołało uśmiech na mojej twarzy, natychmiast było równoważone przez ukrycie twarzy w dłoniach lub z gniewem przełączenie stacji, bo takie durne to było. Słowem, "Akwalansu" nic nie ratuje w moich oczach - ani bohaterowie, ani żarty, ani strona wizualna, że już o kompletnie mdławych przygodach myszy i węża na końcu odcinka nie wspomnę. Dno i metr mułu. Disney Channel miał już świetną "Nową szkołę króla", która zdecydowanie zabawniej i sympatyczniej opowiadała o życiu licealistów, więc nie rozumiem tej bezsensownej zamiany.

Pozdrowienia i niech kisiel tuńczykowy będzie z Wami ^^