Madeline Kahn

Madeline Kahn przyszła na świat 29 września 1942 roku w Bostonie (Massachusetts, USA). W dzieciństwie pobierała lekcje śpiewu. Karierę sceniczną rozpoczęła występami w chórze. W 1960 roku ukończyła szkołę im. Martina Van Burena. W 1965 zadebiutowała na Broadwayu w produkcji "Kiss Me Kate". Rozgłos przyniosła jej rola w sztuce "In the Boom Boom Room", za którą była nominowana do prestiżowej nagrody Tony. Na wielkim ekranie zadebiutowała w komedii Petera Bogdanovicha "No i co, doktorku?", gdzie partnerowała takim sławom jak Barbra Streisand i Ryan O'Neal. Rok później ten sam reżyser powierzył jej drugoplanową rolę Trixie w produkcji "Papierowy księżyc", która okazała się wielkim hitem. Madeline również została zauważona, ale musiała dzielić sukces z Tatum O'Neal. Kolejnym filmem Kahn była komedia "Płonące siodła" Mela Brooksa, która przyniosła jej kolejną nominacje do Oscara, a Madeline stała się jedną z ulubionych aktorek twórcy. Można ją było zobaczyć m.in. w "Młodym Frankensteinie" i "Lęku wysokości". W latach 80. zaczęła grać w coraz słabszych filmach. Z kilkunastu nakręconych w tym okresie tylko 2 okazały się przebojami - komedia sensacyjna "Gorący towar" i "Trop". W latach 90. występowała już tylko sporadycznie i były to raczej epizody, np. w dramacie "Nixon". Częściej pojawiała się na deskach teatru. Zmarła 3 grudnia 1999 roku na raka jajnika w swoim domu w Nowym Jorku.

Amerykańska aktorka telewizyjna i filmowa, Madeline Kahn, a właściwie Madeline Gail Wolfson, przyszła na świat 29 września 1942 roku w Bostonie (Massachusetts, USA). Córka Pauli i Bernarda Wolfsonów. Jej rodzice rozwiedli się, gdy Maddie miała 2 lata. Wówczas wyjechała z matką do Nowego Jorku. W 1948 roku Paula wysłała ją do szkoły z internatem w Pensylwanii. Madeline uczyła się w niej 4 lata. W tym czasie występowała w licznych przedstawieniach. W 1960 roku po ukończeniu szkoły średniej im. Martina Van Burena, rozpoczęła studia w Akademii Hofstra. Planowała, że zostanie logopedą, ale z czasem zmieniła zdanie. W 1964 roku wzięła udział w wielu castingach. Uroda i warunki wokalne zapewniły jej angaż na Broadwayu. Debiutowała w produkcji "Kiss Me, Kate", gdzie była jedną z wielu tancerek. Szybko została dostrzeżona. W 1968 roku zagrała główną rolę w sztuce "How Now, Dow Jones", która mimo głośnych reklam, okazała się klapą. Krytyka nie zostawiła na niej suchej nitki. Dużo lepsze recenzje zebrała komedia "Promises, Promises". Wówczas zadebiutowała również na wielkim ekranie w filmie "De Düva: The Dove". Szczęście uśmiechnęło się do niej na początku lat 70. Peter Bogdanovich zachwycony jedną z jej scenicznych ról, obsadził ją w filmie "No i co, doktorku?". Wykreowała postać płaczliwej Eunice, a jej filmowym partnerem był Ryan O'Neal. To był strzał w dziesiątkę. Obraz zebrał fantastyczne recenzje, a Madeline wyróżniono nominacją do Złotego Globu. Od tamtej pory jej kariera rozwijała się w błyskawicznym tempie. Specjalnie dla niej Bogdanovich napisał rolę Trixie w "Papierowym księżycu", która przyniosła jej w 1974 roku nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Kahn mogła wówczas przebierać w propozycjach. Zrezygnowała z roli w musicalu "Mame", aby móc wystąpić w "Płonących siodłach" Mela Brooksa. Zagrała rolę tancerki kabaretowej Lili Von Shtupp. Krytycy jednogłośnie stwierdzili, iż Madeline to nie tylko utalentowana aktorka, ale również doskonała tancerka i piosenkarka. Przyznano jej kolejną nominacje do nagrody Akademii. Mimo wielu sukcesów ekranowych nie zawiesiła kariery teatralnej. Odnosiła spore sukcesy na Broadwayu. Doceniono jej talent, przyznając jej nominację do nagrody Tony za rolę w sztuce "In the Boom Boom Room". Do końca lat 70. była jedną z największych gwiazd Hollywood. Wystąpiła m.in. w "Młodym Frankensteinie", "Ostatniej miłości" i "Lęku wysokości". W latach 80. grała już coraz mniej. Odnosiła jednak spore sukcesy w teatrze. W 1989 roku zdobyła trzecią nominację do Tony, a 4 lata później stała się laureatką nagrody za główną rolę w sztuce "Siostry Rosensweig". W późniejszym okresie na ekranie pojawiała się już sporadycznie. Była matką Molly Ringwald w zwariowanej komedii "Wesele Betsy" i roztrzepaną Blanche w "Wariackich świętach". Zagrała również niewielki epizod w cieszącym się dużą popularnością "Nixonie". Jedną z jej ostatnich produkcji był serial "Cosby". Kahn grała w nim przez 3 lata. W 1999 roku zdiagnozowano u niej raka jajnika. Do końca walczyła z chorobą. Wspierała ją najbliższa rodzina i przyjaciele. Dwa miesiące przed śmiercią wyszła za mąż za wieloletniego partnera Johna Hansbury'ego. Ostatnim filmem, w którym wystąpiła, był dramat "Judy Berlin". Zmarła 3 grudnia 1999 roku w wieku 57 lat.