Lionel Barrymore

Urodził się 28 kwietnia 1878 roku w Filadelfii (Pensylwania, USA). Był pierwszą osobą ze słynnej rodziny aktorskiej, która pojawiła się w filmie. Zadebiutował w 1908 w obrazie "The Paris Hat". Swe początkowe produkcje nagrywał dla studia Biograph. Jedne z jego ważniejszych niemych ról to te w: "Kapeluszu z Nowego Jorku", "The Copperhead" i "Grzechu Sadie Thompson". Kiedy nadeszła era kina dźwiękowego doskonale się przystosował. Zdobył Oscara za udział w jednym z pierwszych filmów dźwiękowych - "Wolne dusze". Jego najbardziej znaną rolą jest postać Leonarda Gillespie w serii filmów o doktorze Kildarze, Henry F. Potter w "Tym wspaniałym życiu" oraz James Temple w "Key Largo". Od 1940 roku już prawie nie występował. Uległ poważnemu wypadkowi i był zmuszony poruszać się na wózku inwalidzkim. Był żonaty dwukrotnie. Miał 2 córki, które zmarły w dzieciństwie. Kiedy przestał grać, komponował muzykę, malował i pisał. Jego autobiografia zatytułowana "We Barrymores" została opublikowana w 1951 roku. Zmarł na atak serca w wieku 76 lat.

Lionel Barrymore występował na Broadway'u 25 lat z przerwami, lecz nigdy nie był beneficjentem lub ofiarą uwielbienia, jakim darzono jego młodszego brata Johna. W 1912 roku zagrał aż w kilkunastu filmach. Przez dwa dziesięciolecia przeplatał aktorstwo z reżyserowaniem w takich produkcjach jak "Rozwód Doriana" czy "Twarz we mgle". W ostateczności zdecydował się pozostać przy tym pierwszym, grając takie postacie jak lubieżny kaznodzieja w "Grzechu Sadie Thompson" czy dobroduszny przywódca-naukowiec w "Tajemniczej wyspie". Jego kariera osiągnęła szczyt, kiedy zdobył nagrodę Akademii dla najlepszego aktora za rolę adwokata-alkoholika Stephena Ashe'a w "Wolnych duszach". Niewykluczone, że na jego zwycięstwo wpłynął fakt, iż prawie nie znikał z ekranu - tylko jeden monolog trwał nieprzerwanie przez 14 minut. Podobnie jak John uwielbiał role polegające na przebierankach, zagrał na przykład drobną staruszkę w "Diabelskiej lalce" oraz zrzędliwego, lecz mądrego doktora Leonarda Gillespiego, w serii filmów o doktorze Kildarze. Zaczął coraz częściej wcielać się w role jowialnych lub ponurych starszych panów, śmiejących się z własnych błędów młodości. Mimo surowego katolickiego wychowania Barrymore miał dwie żony. Jego rodzeństwo, Ethel i John, również było naznaczone piętnem rozwodu. Choć od początku lat trzydziestych poruszał się na wózku inwalidzkim ze względu na kontuzję biodra i artretyzm, udało mu się osiągnąć sukces w "Tym wspaniałym życiu" Franka Capry oraz wcielić w żwawego dziadka w "Koralowej wyspie" Johna Hustona.