Książka wspaniała, a najnowsza ekranizacja w reżyserii Andrew Dominika to dzieło niemal doskonałe. Polecam obejrzeć, jeśli jeszcze nie widziałaś.

Oates pochwaliła reżysera - "genialnego", jak go określiła - Dominika, któremu, jak powiedziała, "udało się pokazać doświadczenie Normy Jeane Baker nie spojrzeniem męskim patrzącym na kobietę, nie spojrzeniem osoby patrzącej na Normę z zewnątrz, ale ukazał ją jej własnymi oczami, z jej własnej perspektywy."

To wspaniałe uzyskać tak przychylną opinię tak wspaniałej, niezwykle inteligentnej pisarki na temat adaptacji jej własnego dzieła. Dał radę, skoro Joyce tak urzeczona!

Co do wielkiego oburzenia na ten film jak i książkę, przytoczę słowa samego twórcy:
"O wiele łatwiej jest wspierać rzeczy, kiedy ci się to podoba. Jest o wiele trudniej, gdy to niewygodne dla odbiorcy. Jestem wdzięczny Netflixowi" – powiedział, dodając, że przed tym filmem "nikogo nie interesowało takie gówno – jak to jest być niekochaną dziewczyną, albo jak to jest przejść przez hollywoodzką maszynkę do mięsa."

I tu faktycznie chapeau bas dla Netflixa, że odważył się wyprodukować tak niewygodne w dzisiejszych czasach, ale jakże potrzebne dzieło i resetujące myślenie na temat Marilyn takim jakie się o niej utarło.

Oates i Dominik są po prostu wspaniałymi twórcami; artystami.
Tak jak i Marilyn nią była.