Przez 2 lata spotykaliśmy się u Joanny i Krzysztofa z Ewą Wencel, Arkiem Janiczkiem i operatorem. Na początku rozmawialiśmy o "toksycznych uczuciach", o sposobach, w jakie ludzie zadają sobie ból. Opowiadaliśmy sobie dziesiątki historii o tym, co powoduje, że w człowieku nagle coś pęka. I dopiero z tego poziomu ogólności wybieraliśmy ważne dla scenariusza elementy. Zależało nam też, by wydobyć coś dobrego i fajnego, co połączyło Beatę i Bartka. I gdyby nie splot nieszczęśliwych okoliczności, ta rodzina żyłaby - może nie sielankowo - ale bez dramatów i ostrych kryzysów.

więcej:
http://film.onet.pl/0,0,1389722,1,596,artykul.html