Ja też dziś mało co się nie popłakałem. Piękny wspaniały film.

JA TEŻ

I ja też.

Ja też i to w tych samych momentach. Brakuje mi takich filmów w polskiej kinematografii. Nie ważne ile razy obejrzysz zawsze poruszają tak samo.

I ja także..

A ja się z trudem wstrzymuję. Tak naprawdę nie ma się co wstydzić wzruszenia, nie jesteśmy kamieniami.

kiedyś płakałam na Znachorze, teraz już nie.

i ja też! w tym roku to samo, już 3 raz z rzędu :)

Ja tak samo. Zawsze ściska mnie na wspomnienie sceny, gdy Kosiba operuje Marysię albo na końcu, gdy profesor Dobraniecki rozpoznaje w Kosibie Wilczura. Wtedy już po prostu mam mokre oczy!

A ja, po operacji, gdy Marysia odzyskuje swiadomosc a Kosiba pada na kolana i dziekuje bogu! Cóż za piękne dzieło, melodramat!

Przeczytalam i od razu sie usmiechnelam,ja tez regularnie placze:-)Piekny film i piekna postac ktora gra Pan Binczycki.Pozdrowienia dla wszystkich placzacych:-)

Ja zawsze zadaję sobie pytanie, kto może się na tym filmie nie wzruszyć? Naprawdę jest tak dobrze napisana historia i dobrze zrobiony film, że łapie za serce jak cholera. Ja w kilku momentach zawsze mam ciarki